뜻

1. 충돌하다, 대립하다, 상충하다
2. 싸우다, 다투다, 논쟁하다
3. 주장하다, 논쟁하다

1. I clash or collide
2. I contend, combat, engage
3. I argue or disagree

예문

• At Pharnaces impulsus sive loci felicitate sive auspiciis et religionibus inductus, quibus obtemperasse eum postea audiebamus, sive paucitate nostrorum qui in armis erant comperta, cum more operis cotidiani magnam illam servorum multitudinem quae aggerem portabat militum esse credidisset, sive etiam fiducia veterani exercitus sui, quem bis et vicies in acie conflixisse et vicisse legati eius gloriabantur, simul contemptu exercitus nostri, quem pulsum a se Domitio duce sciebat, inito consilio dimicandi descendere praerupta valle coepit. (CAESAR, INCERTI AVCTORIS DE BELLO ALEXANDRINO 74:4)

  (카이사르, 알렉산드리아 전기 74:4)

• Hic Leonnati litteras accepit conflixisse ipsum cum VIII milibus peditum et CCCC equitibus Horitarum prospero eventu. (Curtius Rufus, Quintus, Historiae Alexandri Magni, book 9, chapter 10 25:1)

  (쿠르티우스 루푸스, 퀸투스, 알렉산드로스 대왕 전기, 9권, 10장 25:1)

• ac fieri potest, ut errem, sed ita prorsus existimo, neque eum Torquatum, qui hoc primus cognomen invenerit, aut torquem illum hosti detraxisse, ut aliquam ex eo perciperet corpore voluptatem, aut cum Latinis tertio consulatu conflixisse apud Veserim propter voluptatem; (M. Tullius Cicero, de Finibus Bonorum et Malorum, LIBER PRIMUS 30:5)

  (마르쿠스 툴리우스 키케로, 최선과 최악에 관하여, 30:5)

• Herculem, quem in caelum ista ipsa, quam vos iracundiam esse vultis, sustulit fortitudo, iratumne censes conflixisse cum Erymanthio apro aut leone Nemeaeo? (M. Tullius Cicero, Tusculanae Disputationes, book 4 50:7)

  (마르쿠스 툴리우스 키케로, 투스쿨라눔의 대화, 4권 50:7)

• nec in causa Milonis circa primas quaestiones iudicabo conflixisse causam, sed ubi totis viribus insidiator Clodius ideoque iure interfectus ostenditur. (Quintilian, Institutio Oratoria, Liber III 95:1)

  (퀸틸리아누스, 변론 가정 교육, 95:1)

유의어 사전

1. Pugnare and confligere mean, to decide a quarrel by force, generally in a mass, in a battle; dimicare and digladiari, to decide a quarrel by arms, and generally in a single combat. 2. Pugnare denotes a battle, more with reference to its form, and on its brightest side, as requiring skill and courage; confligere, as a mere engagement, in consequence of an occasional collision, on its rough side as aiming at slaughter and carnage. Cic. Balb. 9. Qui cum hoste nostro cominus sæpe in acie pugnavit: comp. with Off. i. 23. Tenere in acie versari et manu cum hoste confligere, immane quiddam et belluarum simile est. Or, Nep. Eum. 4. and 8. 3. Dimicare denotes a fight with weapons agreed upon by the parties, such as swords, spears, lances, clubs, and gives the harmless image of a man who fights in his own defence; whereas digladiari denotes a fight with sword or poniard, and gives the hateful image of a practised gladiator, whose calling and art consist in nothing but fighting and assassinating. Cic. Tusc. iv. 19. Convenit dimicare pro legibus, pro libertate, pro patria: comp. with Leg. iii. 9. Iis sicis, quas ipse se projecisse dicit in forum, quibus inter se digladientur cives. (v. 187.)

출처: Döderlein's Hand-book of Latin Synonymes by Ludwig von Doederlein