뜻

2. 사라지다, 녹이다, 자취를 감추다, 용해시키다
3. 쇠퇴하다, 시들다, 무너지다, 바래다

1. (intransitive, of liquids) I flow or run away or in different directions.
2. (intransitive) I dissolve, melt away, disappear.
3. (intransitive, figuratively) I am dissolved in, abandoned to, waste away.

예문

• Tempore, quo diffluunt, arescunt et, ut incaluerit, solvuntur de loco suo. (Biblia Sacra Vulgata, Liber Iob, 6 6:17)

  그러다가 더운 철이 오면 물은 없어지고 날이 뜨거워지면 그 자리에서 스러져 버리지. (불가타 성경, 욥기, 6장 6:17)

• item secundum oram maritimam ab salsugine exesa diffluunt neque perferunt aestus. (Vitruvius Pollio, De Architectura, LIBER SECUNDUS, chapter 7 8:10)

  (비트루비우스 폴리오, 건축술에 관하여, , 7장 8:10)

• Rex vero licet securitatem praeferens vultu, exultansque specie tenus urbis excidio videbatur, profundo tamen animi graviter aestuabat, reputans in obsidionalibus malis saepe luctuosas se pertulisse iacturas multoque ampliores se ipsum populos perdidisse, quam e nostris ceperat vivos, vel certe per diversas fuderat pugnas, ut apud Nisibin aliquotiens evenit, et Singaram, parique modo cum septuaginta tresque dies Amidam multitudine circumsedisset armorum, triginta milia perdidit bellatorum, quae paulo postea per Discenen tribunum et notarium numerata sunt, hac discretione facilius, quod nostrorum cadavera mox caesorum fatiscunt ac diffluunt, adeo ut nullius mortui facies post quatriduum agnoscatur, interfectorum vero Persarum inarescunt in modum stipitum corpora, ut nec liquentibus membris, nec sanie perfusa, madescant, quod vita parcior facit, et ubi nascuntur exustae caloribus terrae. (Ammianus Marcellinus, Rerum Gestarum libri qui supersunt, LIBER XIX, chapter 9 8:1)

  (암미아누스 마르켈리누스, 사건 연대기, , 9장 8:1)

• Conclusae vero saepissime metu fulgurum inanescunt, aut debilia pariunt, aut certe vitiis diffluunt abortivis. (Ammianus Marcellinus, Rerum Gestarum libri qui supersunt, Liber XXIII, chapter 6 86:3)

  (암미아누스 마르켈리누스, 사건 연대기, , 6장 86:3)

• QUI sunt leves et futiles et importuni locutores quique nullo rerum pondere innixi verbis uvidis et lapsantibus diffluunt, eorum orationem bene existimatum est in ore nasci, non in pectore, linguam autem debere aiunt non esse liberam nec vagam, sed vinclis de pectore imo ac de corde aptis et quasi gubernari. (Aulus Gellius, Attic Nights, A. Gellii Noctium Atticarum, Liber Primus, XV 2:1)

  (아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, , 2:1)