뜻

1. 대단한, 거대한, 방대한, 광대한
2. 잔인한, 야생의, 포악한, 냉혹한

1. huge, vast, immense
2. monstrous, inhuman, savage

예문

• nam te omnes saevomque severumque atque avidis moribus commemorant, spurcificum, immanem, intolerandum, vesanum: (T. Maccius Plautus, Trinummus, act 4, scene 1 1:3)

  (티투스 마키우스 플라우투스, , , 1:3)

• Et quoniam de basilica beati apostoli Petri cotidianae vinulentiae proferebantur exempla, dixi primo audisse nos saepe esse prohibitum, sed quod remotus sit locus ab epi- scopi conversatione et in tanta civitate magna sit carnalium multitudo peregrinis praesertim, qui novi subinde veniunt, tanto violentius quanto inscitius illam consuetudinem retinentibus, tam immanem pestem nondum compesci sedarique potuisse. (Augustine, Saint, Epistulae. Selections., 10. (A. D. 395 Epist. XXIX) Epistula Presbyteri Hipponiensium Regiorum Ad Alypium Episcopum Tagastensium De Die Natalis Leontii Quondam Episcopi Hipponiensis 10:2)

  (아우구스티누스, 편지들, 10:2)

• Sic profatus accusator acerrimus immanem vocem repressit, ac me statim praeco, si quid ad ea responderi vellem, iubebat incipere. (Apuleius, Metamorphoses, book 3 4:1)

  (아풀레이우스, 변신, 3권 4:1)

• "Pro vero namque comperimus nec te, sociae scilicet doloris casusque tui, celare possumus immanem colubrum multinodis voluminibus serpentem, veneno noxio colla sanguinantem hiantemque ingluvie profunda, tecum noctibus latenter acquiescere." (Apuleius, Metamorphoses, book 5 5:142)

  (아풀레이우스, 변신, 5권 5:142)

• Tunc profectus et paululum commoratus ille perducit immanem quendam iuvenem, uti fuerat pollicitus, nescio an ulli praesentium comparandum (nam praeter ceteram corporis molem toto vertice cunctos antepollebat et ei commodum lanugo malis inserpebat) sed plane centunculis disparibus et male consarcinatis semiamictum, inter quos pectus et venter crustata crassitie reluctabant. (Apuleius, Metamorphoses, book 7 5:1)

  (아풀레이우스, 변신, 7권 5:1)

유의어 사전

1. Magnus, grandis, and amplus, denote a becoming greatness; ingens, immanis, and vastus, an overwhelming greatness. Sen. Ir. i. 16. Nec enim magnitudo ista est, sed immanitas. Cic. Læl. 26. 2. Magnus (from μέγα, mactus,) denotes greatness without any accessory notion, in opp. to parvus, like μέγας; whereas grandis, with the accessory notion of intrinsic strength and grandeur, in opp. to exilis, Sen. Ep. 100; subtilis, Quintil. xii. 10, 58; tumidus, in the same book, § 80; minutus, Cels. ii. 18; exiguus, Quintil. xi. 3, 15; lastly, amplus (adj. from ambi) with the accessory notion of comeliness, and of an imposing impression. 3. Ingens (ἄγονος) denotes excessive greatness merely as extraordinary, like ἄπλετος; immanis (ἀμήχανος) as exciting fear, like πελώριος; vastus (from vagus?) as wanting regularity of form like ἀχανής. (iii. 228.)

출처: Döderlein's Hand-book of Latin Synonymes by Ludwig von Doederlein