뜻

3. 논박하다, 몰아내다

1. I check or repress
2. I restrain or oppose
3. I refute

예문

• Non refutamus hanc nec repellimus: (Ammianus Marcellinus, Rerum Gestarum libri qui supersunt, Liber XVII, chapter 5 12:2)

  (암미아누스 마르켈리누스, 사건 연대기, , 5장 12:2)

• Quibus apertas probabilesque refutantibus causas, veritisque ne offenderetur Eusebius, cubiculi praepositus, si documenta suscepissent perspicue demonstrantia, Sabiniani pertinaci ignavia haec accidisse, quae contigerunt, a veritate detorti, inania quaedam, longeque a negotio distantia, scrutabantur. (Ammianus Marcellinus, Rerum Gestarum libri qui supersunt, Liber XX , chapter 2 3:1)

  (암미아누스 마르켈리누스, 사건 연대기, , 2장 3:1)

• Quo transito cum ad munimentum aliud nomine venissemus, fluminis circumitione vallatum, arduumque transcensu, refutati pari responso discessimus. (Ammianus Marcellinus, Rerum Gestarum libri qui supersunt, Liber XXIIII, chapter 2 2:2)

  (암미아누스 마르켈리누스, 사건 연대기, , 2장 2:2)

• et ideo necessarium arbitror pro integritate pudoris mei, priusquam ad rem aggrediar, male dicta omnia refutare. (Apuleius, Apologia 3:4)

  (아풀레이우스, 변명 3:4)

• satis ut puto crinium crimen, quod illi quasi capitale intenderunt, refutatur. (Apuleius, Apologia 4:18)

  (아풀레이우스, 변명 4:18)

유의어 사전

1. Refutare and confutare (from sputare? or φοιτᾶν?) denote a refutation, in whatever manner; refellere (from fallere) on good grounds, and by convincing arguments. 2. The refutans acts on the defensive in refuting the arguments that are opposed to him; the confutans, on the offensive, in exposing their nullity, and cutting them up. Cic. Font. 1. Plus laboris consumo in poscendis testibus quam defensores in refutandis; comp. with N. D. ii. 17. Cujus opinionis levitas confutata a Cotta non desiderat orationem meam. (iv. 43.)

출처: Döderlein's Hand-book of Latin Synonymes by Ludwig von Doederlein