뜻

1. 끝내다, 마무리짓다
2. 정하다, 지정하다
3. 제한하다, 경계를 짓다
4. 규제하다, 제한하다 (비유적으로)

1. I finish, terminate.
2. I set, appoint.
3. I limit, bound.
4. (figuratively) I restrain.

예문

• quinque dierum spatio finiebatur imperium ac per omnes in orbem ibat; (Titus Livius (Livy), Ab Urbe Condita, Liber I 184:1)

  (티투스 리비우스, 로마 건국사, 184:1)

• quae etsi nunc aptior est [ita erit], eloquentiam tamen illud forum magis exercebat, in quo nemo intra paucissimas horas perorare cogebatur et liberae comperendinationes erant et modum in dicendo sibi quisque sumebat et numerus neque dierum neque patronorum finiebatur. (Cornelius Tacitus, Dialogus de Oratoribus, chapter 38 1:2)

  (코르넬리우스 타키투스, 대화, 38장 1:2)

• Vix Isaac benedictionem Iacob finierat, et Iacob egressus erat a patre suo Isaac, venit Esau frater eius (Biblia Sacra Vulgata, Liber Genesis, 27 27:30)

  이사악이 야곱에게 축복하고 나서 야곱이 아버지 앞에서 물러나자마자, 그의 형 에사우가 사냥에서 돌아왔다. (불가타 성경, 창세기, 27장 27:30)

• Finitisque mandatis, quibus filios instruebat, collegit pedes suos super lectulum et obiit; appositusque est ad populum suum. (Biblia Sacra Vulgata, Liber Genesis, 49 49:32)

  밭과 그 안에 있는 굴이 히타이트 사람들에게서 산 것이다.” (불가타 성경, 창세기, 49장 49:32)

• De ostio quoque tabernaculi conventus non exibitis septem diebus usque ad diem, quo complebitur tempus consecrationis vestrae; septem enim diebus finitur consecratio. (Biblia Sacra Vulgata, Liber Leviticus, 8 8:33)

  임직식 기간이 끝나는 날까지, 이레 동안 만남의 천막 어귀 바깥으로 나가서는 안 됩니다. 여러분의 임직식은 이레 동안 계속됩니다. (불가타 성경, 레위기, 8장 8:33)

유의어 사전

Finire and terminare denote the mere ending of anything, without regard to how far the object of the undertaking is advanced; finire (φθίνειν?) to end, in opp. to incipere, Cic. Orat. iii. 59; but terminare, to make an end, in opp. to continuare; whereas consummare, absolvere, and perficere denote the completion of a work; consummare, as the most general term in opp. to doing a thing by halves; absolvere refers to a duty fulfilled, and a difficult work which is now done, and leaves the workman free, in opp. to inchoare; perficere refers to an end attained, and a self-chosen task, which is now done, and may be called complete, in opp. to conari. Cic. Orat. 29, 30. Verr. i. 27. Absolutus also has an extensive signification, and refers to the completeness of the work, like ἐντελής; perfectus, an intensive signification, and refers to the excellence of the work, like τέλεῖος. (iv. 366.)

출처: Döderlein's Hand-book of Latin Synonymes by Ludwig von Doederlein