- 라틴어-한국어 사전

라틴어-한국어 사전 검색

obtemperābant

고전 발음: [라:] 교회 발음: [라:]

형태정보

  • (obtemperō의 과거 능동태 직설법 3인칭 복수형 ) (그들은) 복종하고 있었다

    형태분석: obtemper(어간) + a(어간모음) + ba(시제접사) + nt(인칭어미)

obtemperō

1변화 동사; 상위5000위 고전 발음: [로:] 교회 발음: [로:]

기본형: obtemperō, obtemperāre, obtemperāvī, obtemperātum

  1. 복종하다, 따르다, 응하다
  1. I comply with; I conform to, obey.

참고

복종의 대상을 여격으로 받음

활용 정보

1변화

예문

  • Quibus subserebat non adeo vetus exemplum, quod Diocletiano et eius collegae, ut apparitores Caesares non resides sed ultro citroque discurrentes, obtemperabant, et in Syria Augusti vehiculum irascentis, per spatium mille passuum fere pedes antegressus est Galerius purpuratus. (Ammianus Marcellinus, Rerum Gestarum libri qui supersunt, Liber XIV, chapter 11 10:1)

    (암미아누스 마르켈리누스, 사건 연대기, , 11장 10:1)

  • Malus oboedit labio iniquo, et fallax obtemperat linguae mendaci. (Biblia Sacra Vulgata, Liber Proverbiorum, 17 17:4)

    악행을 하는 자는 해로운 입술에 주의를 기울이고 거짓말하는 자는 악독한 혀에 귀를 기울인다. (불가타 성경, 잠언, 17장 17:4)

  • Cum haec illa adhuc diceret, ait adulescens: " Quem sustinetis? Non oboedio praecepto regis, sed obtempero praecepto legis, quae data est patribus nostris per Moysen. (Biblia Sacra Vulgata, Liber II Maccabaeorum, 7 7:30)

    (불가타 성경, 마카베오기 하권, 7장 7:30)

  • Interim, consilio eius cognito et per mercatores perlato ad Britannos, a compluribus insulae civitatibus ad eum legati veniunt, qui polliceantur obsides dare atque imperio populi Romani obtemperare. (CAESAR, COMMENTARIORVM DE BELLO GALLICO, QVARTVS, XXI 21:5)

    (카이사르, 갈리아 전기, 4권, 21장 21:5)

  • Ex his Bellovaci suum numerum non compleverunt, quod se suo nomine atque arbitrio cum Romanis bellum gesturos dicebant neque cuiusquam imperio obtemperaturos; rogati tamen ab Commio pro eius hospitio duo milia una miserunt. (CAESAR, COMMENTARIORVM DE BELLO GALLICO, SEPTIMVS, 75 75:5)

    (카이사르, 갈리아 전기, 7권, 75장 75:5)

유의어 사전

Parere, obedire and dicto audientem esse, denote obedience as an obligation, and a state of duty and subjection; parere, in a lower relation, as that of a servant to his master, a subject to his sovereign, in opp. to imperare, Cic. Fam. ix. 25; obedire, obœdire, in a freer relation, as that of an inferior to his superior, of a citizen to the law and magistrate; dicto audientem esse, in a relation of the greatest subordination, as that of a soldier to his general, as to obey orders; whereas obsequi, obsecundare, obtemperare, and morigerari, as an act of free will. The obsequens and obsecundans obey from love and complaisance, showing their readiness to obey; the morigerans and obtemperans, from persuasion, esteem, or fear, evincing their conformity to another’s will. Hirt. B. Afr. 51. Jubæ barbaro potius obedientem fuisse quam nuntio Scipionis obtemperasse. Cic. Cæc. 18. Man. 16. Tac. H. ii. 14. Parata non arma modo sed obsequium et parendi amor; that is, readiness to obey, from respect and love to the general, and from taking a pleasure in obedience, from a feeling that without order and subordination their cause could not be upheld. Cic. Orat. 71. Dum tibi roganti voluerim obsequi; comp. with Fam. ix. 25. Obtemperare cogito præceptis tuis. (v. 271.)

출처: Döderlein's Hand-book of Latin Synonymes by Ludwig von Doederlein

관련어

명사

형용사

동사

이형태

시기별 사용빈도

전체 데이터 내 출현빈도: 약 0.0022%

SEARCH

MENU NAVIGATION