뜻

1. 멍청한, 바보같은, 부적당한, 무분별한

1. foolish, fatuous, stupid, ill-considered

예문

• itaque Aristoteles veteres philosophos accusans, qui existumavissent philosophiam suis ingeniis esse perfectam, ait eos aut stultissimos aut gloriosissimos fuisse; (M. Tullius Cicero, Tusculanae Disputationes, book 3 69:1)

  (마르쿠스 툴리우스 키케로, 투스쿨라눔의 대화, 3권 69:1)

• Et ideo ego adulescentulos existimo in scholis stultissimos fieri, quia nihil ex his, quae in usu habemus, aut audiunt aut vident, sed piratas cum catenis in litore stantes, sed tyrannos edicta scribentes, quibus imperent filiis ut patrum suorum capita praecidant, sed responsa in pestilentiam data, ut virgines tres aut plures immolentur, sed mellitos verborum globulos et omnia dicta factaque quasi papavere et sesamo sparsa. (Petronius, Satyricon, Fragmenta, and Poems, TITI PETRONI ARBITRI SATYRICON 1:7)

  (페트로니우스, 사티리콘, 1:7)

• Atqui quis ignorat plenissimos esse voluptatibus vestris stultissimos quosque et nequitiam abundare iucundis animumque ipsum genera voluptatis prava sibi multa suggerere ? (Seneca, De Vita Beata, Liber VII: ad Gallionem, De Vita Beata 50:1)

  (세네카, , 50:1)

• hoc vero quis ferre possit, inertes homines fortissimis viris insidiari, stultissimos prudentissimis, ebriosos sobriis, dormientis vigilantibus? (M. Tullius Cicero, ORATIONES IN CATILINAM, ORATIO IN L. CATILINAM SECVNDA 10:8)

  (마르쿠스 툴리우스 키케로, , 10:8)

• ait ad Moysen: " Obsecro, domine mi, ne imponas nobis hoc peccatum, quod stulte commisimus, (Biblia Sacra Vulgata, Liber Numeri, 12 12:11)

  아론이 모세에게 말하였다. “아, 나의 주인님, 우리가 어리석게 행동하여 저지른 죄의 값을 우리에게 지우지 마십시오. (불가타 성경, 민수기, 12장 12:11)

유의어 사전

Stupidus, brutus, and bardus, denote a merely negative quality, want of intellect; stupidus (from τύφω, ταφεῖν), that of a human being who comprehends with difficulty, as dull-witted, like ἀναίσθητος; brutus (μαυρωτός), that of beasts, and of men whose organization is like that of beasts, who comprehend nothing, as without reason, like βλάξ; bardus, who comprehends slowly, as without talent, like βραδύς; whereas stultus, fatuus, and stolidus, denote a positive quality of the mind, which has false notions and a perverse judgment; stultus (from τέλλω, ἀτάλλω, ἀταλόφρων), a want of practical wisdom, as folly, like μωρός, in opp. to prudens; fatuus, a want of æsthetical judgment, as silliness; stolidus, a want of reasonable moderation, as brutality. Liv. xxv. 19. Id non promissum magis stolide quam stulte creditum. (iv. 229.)

출처: Döderlein's Hand-book of Latin Synonymes by Ludwig von Doederlein