고전 발음: []교회 발음: []
형태정보
기본형: honestus, honesta, honestum
남/여성 | 중성 | |||
---|---|---|---|---|
단수 | 복수 | 단수 | 복수 | |
주격 | honestior 더 고귀한 (이)가 | honestiōrēs 더 고귀한 (이)들이 | honestius 더 고귀한 (것)가 | honestiōra 더 고귀한 (것)들이 |
속격 | honestiōris 더 고귀한 (이)의 | honestiōrum 더 고귀한 (이)들의 | honestiōris 더 고귀한 (것)의 | honestiōrum 더 고귀한 (것)들의 |
여격 | honestiōrī 더 고귀한 (이)에게 | honestiōribus 더 고귀한 (이)들에게 | honestiōrī 더 고귀한 (것)에게 | honestiōribus 더 고귀한 (것)들에게 |
대격 | honestiōrem 더 고귀한 (이)를 | honestiōrēs 더 고귀한 (이)들을 | honestius 더 고귀한 (것)를 | honestiōra 더 고귀한 (것)들을 |
탈격 | honestiōre 더 고귀한 (이)로 | honestiōribus 더 고귀한 (이)들로 | honestiōre 더 고귀한 (것)로 | honestiōribus 더 고귀한 (것)들로 |
호격 | honestior 더 고귀한 (이)야 | honestiōrēs 더 고귀한 (이)들아 | honestius 더 고귀한 (것)야 | honestiōra 더 고귀한 (것)들아 |
원급 | 비교급 | 최상급 | |
---|---|---|---|
형용사 | honestus 고귀한 (이)가 | honestior 더 고귀한 (이)가 | honestissimus 가장 고귀한 (이)가 |
부사 | honestē 고귀하게 | honestius 더 고귀하게 | honestissimē 가장 고귀하게 |
Caesar etsi fallacem gentem semperque alia cogitantem, alia simulantem bene cognitam habebat, tamen petentibus dare veniam utile esse statuit, quod, si quo pacto sentirent ea quae postularent, mansurum in fide dimissum regem credebat, sin, id quod magis illorum naturae conveniebat, ducem ad bellum gerendum regem habere vellent, splendidius atque honestius se contra regem quam contra convenarum ac fugitivorum manum bellum esse gesturum. (CAESAR, INCERTI AVCTORIS DE BELLO ALEXANDRINO 24:1)
(카이사르, 알렉산드리아 전기 24:1)
Quid consulatum salutarem urbi, quid exilium consulatu honestius, quid prouocatam inter initia adulescentiae libertate tirocinii tui Syllanam potentiam, quid Antonium auulsum a Catilina, reipublicae redditum? (Seneca, Suasoriae, Deliberat Cicero an scripta sua conburat, promittente Antonio incolumitatem, si fecisset. 2:9)
(세네카, , 2:9)
si illi utilius est nescire, si honestius, si gratius, non in aliam partem abibis ? (Seneca, De Beneficiis, Liber II 38:5)
(세네카, 행복론, 38:5)
Est, qui istud facere honestius possit, quo narrante et hoc laudabitur, quod ipse non narras. (Seneca, De Beneficiis, Liber II 43:2)
(세네카, 행복론, 43:2)
Honestius praeteriri fuit." (Seneca, De Beneficiis, Liber II 115:9)
(세네카, 행복론, 115:9)
1. Bonus, bene moratus, probus, and frugi, denote a low degree of morality, in which a man keeps himself free from blame and punishment, hatred and contempt:—bonus (anciently duonus, δύναμαι), in the popular sense, in which benevolence and goodness of heart constitute the principal part of morality, in opp. to malus, like ἀγαθός; bene moratus, in a more philosophical sense, as an acquired character, in which, before all things, self-control, conscientiousness, and freedom from common selfishness are cultivated, like εὔτροπος, probus πραΰς), so far as a man injures no one, nor does what is unjust, as a worthy, upright, just man; frugi, so far as a man, by discretion, conscientiousness, and diligence, qualifies himself to be useful in practical life, in opp. to nequam, like χρηστός. Quintil. vi. 4, 11. Non est altercandi ars . . . res animi jacentis et mollis supra modum frontis, fallitque plerumque quod probitas vocatur, quæ est imbecillitas. Dic. Dejot. 10. Frugi hominem dici non multum laudis habet in rege. Quintil. i. 6, 29. 2. Whereas honestus and sanctus denote a higher degree of morality, which, from higher motives, rises above the standard of ordinary men, and what is called social morality; honestus, as an honorable and chivalrous spirit and demeanor, derived from a principle of honor and distinction, in opp. to turpis; sanctus, as a saintly and holy spirit, derived from a principle of piety. (v. 347.)
출처: Döderlein's Hand-book of Latin Synonymes by Ludwig von Doederlein
전체 데이터 내 출현빈도: 약 0.0282%
고전 발음: []교회 발음: []
장음표시 사용