뜻

1. 고소하다, 나무라다, 비난하다, 기소하다

1. I accuse, blame, charge.

예문

• Vercingetorix, cum ad suos redisset, proditionis insimulatus, quod castra propius Romanos movisset, quod cum omni equitatu discessisset, quod sine imperio tantas copias reliquisset, quod eius discessu Romani tanta opportunitate et celeritate venissent: (CAESAR, COMMENTARIORVM DE BELLO GALLICO, SEPTIMVS, XX 20:1)

  (카이사르, 갈리아 전기, 7권, 20장 20:1)

• Siquis enim militarium vel honoratorum aut inter suos, rumore tenus esset insimulatus partes hostiles, iniecto onere catenarum, in modum beluae trahebatur, et inimico urgente vel nullo, quasi sufficiente hoc solo, quod nominatus esset aut delatus aut postulatus, capite vel multatione bonorum, aut insulari solitudine damnabatur. (Ammianus Marcellinus, Rerum Gestarum libri qui supersunt, Liber XIV, chapter 5 3:1)

  (암미아누스 마르켈리누스, 사건 연대기, , 5장 3:1)

• Neque ita multo post Maximus ille philosophus, vir ingenti nomine doctrinarum, cuius ex uberrimis sermonibus ad scientiam copiosus Iulianus exstitit imperator, oraculi supra dicti versus audisse insimulatus, seque comperisse assensus, sed reticenda professionis consideratione non effudisse, verum ultro praedixisse consultores ipsos suppliciis poenalibus perituros, Ephesum ad genuinam patriam ductus, ibique capite truncatus, sensit docente periculo postremo quaesitoris iniquitatem omnibus esse criminibus graviorem. (Ammianus Marcellinus, Rerum Gestarum libri qui supersunt, Liber XXIX, chapter 1 42:1)

  (암미아누스 마르켈리누스, 사건 연대기, , 1장 42:1)

• omnipotens sermo tuus de caelo a regalibus sedibus durus bellator in mediam exterminii terram prosilivit, gladium acutum insimulatum imperium tuum portans; (Biblia Sacra Vulgata, Liber Sapientiae, 18 18:15)

  당신의 전능한 말씀이 하늘의 왕좌에서 사나운 전사처럼 멸망의 땅 한가운데로 뛰어내렸습니다. (불가타 성경, 지혜서, 18장 18:15)

• quem proditionis insimulatis; cuius opera sine vestro sanguine tantum exercitum victorem fame consumptum videtis; quem turpiter se ex fuga recipientem ne qua civitas suis finibus recipiat a me provisum est." (CAESAR, COMMENTARIORVM DE BELLO GALLICO, SEPTIMVS, XX 20:12)

  (카이사르, 갈리아 전기, 7권, 20장 20:12)

유의어 사전

Arguere (from ἀργός) is the most general expression for any imputation of supposed or actual guilt, whether in a court of justice or not, as to tax or charge with; incusare, and the less frequent term culpare, denote only a complaint made out of a court of justice; criminari, an accusation with hostile or evil intention, in a calumnious spirit; insimulare, in an undeserved or slanderous manner, through suspicion; deferre, to impeach before a judge; accusare, to impeach in a criminal court. Cic. Lig. 4, 10. Arguis fatentem. Non est satis. Accusas eum. (ii. 163.)

출처: Döderlein's Hand-book of Latin Synonymes by Ludwig von Doederlein