뜻

1. 갈다, 키우다
2. 거주하다, 살다, 둔치다, 머무르다

1. I cultivate.
2. (by extension) I dwell or abide in a place, inhabit, reside.

예문

• Quorum qui maximus aevo Aruns incoluit desertae moenia Lucae, Fulminis edoctus motus, venasque calentes Fibrarum, et monitus volitantis in aere pennae, Monstra iubet primum, nullo quae semine discors Protulerat natura, rapi, sterilique nefandos Ex utero fetus infaustis urere flammis. (M. Annaeus Lucanus, Pharsalia, book 1 6:37)

  (마르쿠스 안나이우스 루카누스, 파르살리아, 1권 6:37)

• sociique penates vel propter supra dictam coniunctionem Ilionae et Polymestoris, vel quia cum omni hereditate maiorum diviserant etiam deos penates Dardanus et Iasius fratres, quorum alter Thraciam, alter Phrygiam incoluit occupatam. (Maurus Servius Honoratus, Commentary on the Aeneid of Vergil, SERVII GRAMMATICI IN VERGILII AENEIDOS LIBRVM TERTIVM COMMENTARIVS., commline 15 16:3)

  (마우루스 세르비우스 호노라투스, , , 16:3)

• tempus adest ut iam sapiat divina, serenae mentis consilio vivacius abdita sollers quaerere et aeternae tandem invigilare saluti, quamquam, si tantus amor est et cura vetusti moris et a prisco placet haud discedere ritu, exstat in antiquis exemplum nobile libris, iam tunc diluvii sub tempore vel prius uni inservisse Deo gentem quae prima recentes incoluit terras vacuoque habitavit in orbe; (Prudentius, Contra Symmachum, book 2, section 2 2:121)

  (프루덴티우스, , 2권, 2:121)

• At ipse olim patientem vulnera mille corpore non laeso Perrhaebum Caenea vidi, Caenea Perrhaebum, qui factis inclitus Othryn incoluit; (P. Ovidius Naso, Metamorphoses, Book 12 20:3)

  (푸블리우스 오비디우스 나소, 변신 이야기, Book 12권 20:3)

• Non quia, Maecenas, Lydorum quidquid Etruscos incoluit finis, nemo generosior est te, nec quod avus tibi maternus fuit atque paternus olim qui magnis legionibus imperitarent, ut plerique solent, naso suspendis adunco ignotos, ut me libertino patre natum. (Q. Horatius Flaccus, Satyrarum libri, book 1, Ad Maecenatem: de vera nobilitate 6:1)

  (퀸투스 호라티우스 플라쿠스, , 1권, 6:1)

유의어 사전

1. Incolere is transitive, as to inhabit; habitare, intransitive, as to dwell. At the same time incolere has reference to the country, to which a man, as a citizen or inhabitant, belongs; whereas habitare has reference to the house, in which a man, as owner or tenant, has his stationary residence. 2. Incola is the inhabitant, in opp. to the citizen, Cic. Off. i. 34, like μέτοικος; inquilinus, the tenant, in opp. to the owner of the house, dominus, Cic. Phil. ii. 41, like σύνοικος; colonus, the farmer, in opp. to the landowner, Cic. Cæc. 32; something like θής.

출처: Döderlein's Hand-book of Latin Synonymes by Ludwig von Doederlein