뜻

1. 아첨하다, 알랑거리다, 혼란시키다, 현혹시키다

1. I flatter, delude, fawn.

예문

• Cumque adesset dies quartus, dixerunt ad uxorem Samson: " Blandire viro tuo et suade ei, ut indicet tibi quid significet problema. Quod si facere nolueris, incendemus et te et domum patris tui. An idcirco nos vocastis ad nuptias, ut spoliaretis? ". (Biblia Sacra Vulgata, Liber Iudicum, 14 14:15)

  나흘째 되는 날, 그들은 삼손의 아내에게 말하였다. “네 신랑을 구슬러 우리에게 수수께끼를 풀이해 주라고 하여라. 그러지 않으면 너와 네 아버지 집안을 불태워 버릴 테다. 우리를 가난뱅이로 만들려고 초대한 것이냐, 뭐냐?” (불가타 성경, 판관기, 14장 14:15)

• Quodsi aliquam senseris infirmiorem in fide, suscipe, consolare, blandire et pudicitiam illius fac lucrum tuum. (Jerome, Saint, Epistulae. Selections., An Eustochium 23:16)

  (히에로니무스, 편지들, 23:16)

• Lingua iuvet mentemque tegat - blandire noceque; (P. Ovidius Naso, Amores, Liber primus, poem 8 9:84)

  (푸블리우스 오비디우스 나소, 사랑, , 9:84)

• Exora, blandire, expalpa. (T. Maccius Plautus, Poenulus, act 1, scene 2 2:286)

  (티투스 마키우스 플라우투스, , , 2:286)

• postibus et durae supplex blandire puellae, et capiti demptas in fore pone rosas. (P. Ovidius Naso, Ars amatoria, Liber II 67:2)

  (푸블리우스 오비디우스 나소, , 67:2)

유의어 사전

1. Assentiri means to assent from conviction, in opp. to dissentire; but assentari, to express assent, whether from conviction or from hypocrisy, in opp. to adversari. Vell. P. ii. 48. Cic. Rosc. Am. 16, 99. Plaut. Most. i. 3, 100. Amph. ii. 2, 70. 2. Assentari denotes the flattery which shuns contradicting a person, like θωπεύειν; blandiri (μέλδειν), that which says what is agreeable to another, like ἀρεσκεύειν; adulari (from δοῦλος), that which would please at the expense of self-degradation, like κολακεύειν. The assentans, as a flatterer, would, by surrendering his right to an independent opinion; the blandiens, by complaisance and visible signs of affection; the adulans, by self-degradation, and signs of an unworthy subserviency, gain the favor of another. Assentatio, or the art of the assenter, has its origin in cowardice or weakness; blanditiæ, or fair-speaking, in the endeavor to be amiable, and, at worst, in self-interest; adulatio, or flattery, and servility, κολακεία, in a degrading, slavish, spaniel-like spirit. Sen. Ir. iii. 8. Magis adhuc proderunt submissi et humani et dulces, non tamen usque in adulationem; nam iracundos nimia assentatio offendit. Erit certe amicus . . . . cui non magis tutum erat blandiri quam maledicere. And ii. 28. Sæpe adulatio, dum blanditur, offendit. (ii. 174.)

출처: Döderlein's Hand-book of Latin Synonymes by Ludwig von Doederlein