뜻

1. 아첨하다, 알랑거리다, 혼란시키다, 현혹시키다

1. I flatter, delude, fawn.

예문

• hic ego, Maxime, quanquam sedulo inpraesentiarum a laudibus tuis tempero, necubi tibi ob causam istam uidear blanditus, tamen sollertiam tuam in percontando nequeo quin laudem. (Apuleius, Apologia 46:6)

  (아풀레이우스, 변명 46:6)

• Qui pinxit Venerem tuam, Lycori, Blanditus, puto, pictor est Minervae. (Martial, Epigrammata, book 1, CII 103:1)

  (마르티알리스, 에피그램집, 1권, 103:1)

• sed ut ad Zeuxim revertar, cum is de M. Cascelli sermone secum habito quae tu scribis ea ipsa loqueretur, obstiti eius sermoni et hominem in familiaritatem recept tua autem quae fuerit cupiditas tanta nescio, quod scribis cupisse te, quoniam Smyrnae duos Mysos insuisses in culleum, simile in superiore parte provinciae edere exemplum severitatis tuae et idcirco Zeuxim elicere omni ratione voluisse, ultro quem adductum in iudicium fortasse dimitti non oportuerat, conquiri vero et elici blanditus, ut tu scribis, ad iudicium necesse non fuit, eum praesertim hominem quem ego et ex suis civibus et ex multis aliis cotidie magis cognosco nobiliorem esse prope quam civitatem suam. (M. Tullius Cicero, Letters to and from Quintus, LIBER PRIMVS, chapter 2 2:1)

  (마르쿠스 툴리우스 키케로, 퀸투스와 주고 받은 편지들, , 2장 2:1)

• Viderat a veteris generosam sanguine Teucri Iphis Anaxareten, humili de stirpe creatus, viderat et totis perceperat ossibus aestum luctatusque diu, postquam ratione furorem vincere non potuit, supplex ad limina venit et modo nutrici miserum confessus amorem, ne sibi dura foret, per spes oravit alumnae, et modo de multis blanditus cuique ministris sollicita petiit propensum voce favorem; (P. Ovidius Naso, Metamorphoses, Book 14 81:1)

  (푸블리우스 오비디우스 나소, 변신 이야기, Book 14권 81:1)

• Deinde blanditus est ipse, ut procederem longius. (Seneca, Ad Lucilium Epistulae Morales, book 5, letter 46 1:1)

  (세네카, , , 1:1)

유의어 사전

1. Assentiri means to assent from conviction, in opp. to dissentire; but assentari, to express assent, whether from conviction or from hypocrisy, in opp. to adversari. Vell. P. ii. 48. Cic. Rosc. Am. 16, 99. Plaut. Most. i. 3, 100. Amph. ii. 2, 70. 2. Assentari denotes the flattery which shuns contradicting a person, like θωπεύειν; blandiri (μέλδειν), that which says what is agreeable to another, like ἀρεσκεύειν; adulari (from δοῦλος), that which would please at the expense of self-degradation, like κολακεύειν. The assentans, as a flatterer, would, by surrendering his right to an independent opinion; the blandiens, by complaisance and visible signs of affection; the adulans, by self-degradation, and signs of an unworthy subserviency, gain the favor of another. Assentatio, or the art of the assenter, has its origin in cowardice or weakness; blanditiæ, or fair-speaking, in the endeavor to be amiable, and, at worst, in self-interest; adulatio, or flattery, and servility, κολακεία, in a degrading, slavish, spaniel-like spirit. Sen. Ir. iii. 8. Magis adhuc proderunt submissi et humani et dulces, non tamen usque in adulationem; nam iracundos nimia assentatio offendit. Erit certe amicus . . . . cui non magis tutum erat blandiri quam maledicere. And ii. 28. Sæpe adulatio, dum blanditur, offendit. (ii. 174.)

출처: Döderlein's Hand-book of Latin Synonymes by Ludwig von Doederlein