뜻

1. 아첨하다, 알랑거리다, 혼란시키다, 현혹시키다

1. I flatter, delude, fawn.

예문

• deinde ut Euandro blandiretur, 'tua' inquit 'terris dedita fama'. et ut in audientis mente remaneret, in ultimo addidit 'et fatis egere volentem'. sed hic singula distinguenda, ut maior sit enumeratio. (Maurus Servius Honoratus, Commentary on the Aeneid of Vergil, SERVII GRAMMATICI IN VERGILII AENEIDOS LIBRVM OCTAVVM COMMENTARIVS., commline 131 104:3)

  (마우루스 세르비우스 호노라투스, , , 104:3)

• Cum blandiretur iuveni meretrix perfida, Et ille laesus multis saepe iniuriis Tamen praeberet sese facilem mulieri, Sic insidiatrix: (Phaedrus, Fabulae Aesopiae, Appendix: Fabulae Novae, Meretrix et iuvenis: Multa esse nobis iocunda quae tamen sunt incommoda. 27:1)

  (파이드루스, 이솝 우화, , 27:1)

• Cum quaevis gratia nobilitatis blandiretur naturae, cum suis muneribus amicaretur prudentia, cumque magnanimitas erigeret, largitas erudiret, tamen, quia [0478B] universa massa modici fermenti asperitate laborabat, unius virtutis occidens, caeterarum virtutum orientem funditus nubilabat. (ALANUS DE INSULIS, LIBER DE PLANCTU NATURAE 85:3)

  (, 85:3)

• Dux autem, Sarraceno audito, benigne illi in omnibus aurem adhibuit, et curam ejus egit ut sic magis viro blandiretur: (ALBERT OF AIX, HISTORIA HIEROSOLYMITANAE EXPEDITIONIS, LIBER VII 18:2)

  (, , 18:2)

• Beatus tu, Israel! Quis similis tui, popule, qui salvaris in Domino? Ipse est scutum auxilii tui et gladius gloriae tuae. Blandientur tibi inimici tui, et tu eorum altitudines calcabis ". (Biblia Sacra Vulgata, Liber Deuteronomii, 33 33:29)

  이스라엘아, 너는 복되어라. 주님께 구원을 받은 백성아, 누가 너와 같겠느냐? 그분은 너를 도우시는 방패이시며 너를 힘 있게 하시는 칼이시다. 너의 원수들은 너에게 아부하지만 너는 그들의 등을 짓밟으리라.” (불가타 성경, 신명기, 33장 33:29)

유의어 사전

1. Assentiri means to assent from conviction, in opp. to dissentire; but assentari, to express assent, whether from conviction or from hypocrisy, in opp. to adversari. Vell. P. ii. 48. Cic. Rosc. Am. 16, 99. Plaut. Most. i. 3, 100. Amph. ii. 2, 70. 2. Assentari denotes the flattery which shuns contradicting a person, like θωπεύειν; blandiri (μέλδειν), that which says what is agreeable to another, like ἀρεσκεύειν; adulari (from δοῦλος), that which would please at the expense of self-degradation, like κολακεύειν. The assentans, as a flatterer, would, by surrendering his right to an independent opinion; the blandiens, by complaisance and visible signs of affection; the adulans, by self-degradation, and signs of an unworthy subserviency, gain the favor of another. Assentatio, or the art of the assenter, has its origin in cowardice or weakness; blanditiæ, or fair-speaking, in the endeavor to be amiable, and, at worst, in self-interest; adulatio, or flattery, and servility, κολακεία, in a degrading, slavish, spaniel-like spirit. Sen. Ir. iii. 8. Magis adhuc proderunt submissi et humani et dulces, non tamen usque in adulationem; nam iracundos nimia assentatio offendit. Erit certe amicus . . . . cui non magis tutum erat blandiri quam maledicere. And ii. 28. Sæpe adulatio, dum blanditur, offendit. (ii. 174.)

출처: Döderlein's Hand-book of Latin Synonymes by Ludwig von Doederlein