뜻

1. 논박하다, 몰아내다, 권유하다, 도전하다, 제의하다, 요구하다

1. I disprove, rebut, confute, refute, challenge

예문

• dictitat se a me apud Caesarem oppugnari, quod refellit Caesar ipse omnesque eius amici. (M. Tullius Cicero, Letters to Atticus, LIBER VNDECIMVS AD ATTICVM, letter 8 4:3)

  (마르쿠스 툴리우스 키케로, 아티쿠스에게 보낸 편지들, , 4:3)

• latranti obsistit Mattheus rabiemque refellit, qui notat omne genus carnalis stirpis ad usque corporeum Christum, per sex septena virorum nomina descendens et venam sanguinis alti ex atavis longo texens per stemmata filo. (Prudentius, Apotheosis, section 3 3:327)

  (프루덴티우스, , 3:327)

• tum, si id falsum fuerat, filius Cur non refellit? (P. Terentius Afer, Phormio, act 2, scene 3 3:136)

  (푸블리우스 테렌티우스 아페르, 포르미오, , 3:136)

• accusator dat testem, patronus ex re ipsa refellit. (Quintilian, Institutio Oratoria, Liber V 291:2)

  (퀸틸리아누스, 변론 가정 교육, 291:2)

• sed ante omnia refellit falsum imaginis titulum paucis ante annis lege cautum ne tribunis collegam cooptare liceret. (Titus Livius (Livy), Ab Urbe Condita, Liber IV 175:2)

  (티투스 리비우스, 로마 건국사, 175:2)

유의어 사전

1. Refutare and confutare (from sputare? or φοιτᾶν?) denote a refutation, in whatever manner; refellere (from fallere) on good grounds, and by convincing arguments. 2. The refutans acts on the defensive in refuting the arguments that are opposed to him; the confutans, on the offensive, in exposing their nullity, and cutting them up. Cic. Font. 1. Plus laboris consumo in poscendis testibus quam defensores in refutandis; comp. with N. D. ii. 17. Cujus opinionis levitas confutata a Cotta non desiderat orationem meam. (iv. 43.)

출처: Döderlein's Hand-book of Latin Synonymes by Ludwig von Doederlein