고전 발음: []교회 발음: []
형태정보
기본형: supplicō, supplicāre, supplicāvī, supplicātum
1인칭 | 2인칭 | 3인칭 | ||
---|---|---|---|---|
현재 | 단수 | supplicā | ||
복수 | supplicāte | |||
미래 | 단수 | supplicātō | supplicātō | |
복수 | supplicātōte | supplicantō |
1인칭 | 2인칭 | 3인칭 | ||
---|---|---|---|---|
현재 | 단수 | supplicāre | ||
복수 | supplicāminī | |||
미래 | 단수 | supplicātor | supplicātor | |
복수 | supplicantor |
현재 | 완료 | 미래 | |
---|---|---|---|
능동태 | supplicāre | supplicāvisse | supplicātūrus esse |
수동태 | supplicārī | supplicātus esse | supplicātum īrī |
현재 | 완료 | 미래 | |
---|---|---|---|
능동태 | supplicāns | supplicātūrus | |
수동태 | supplicātus | supplicandus |
대격 | 탈격 | |
---|---|---|
형태 | supplicātum | supplicātū |
Sed cum ipsi quoque missis legatis, post messes incensas et habitacula, captosque plures et interfectos, ita supplicarent tamquam ipsi haec deliquissent in nostros, pacem condicionum similitudine meruerunt. (Ammianus Marcellinus, Rerum Gestarum libri qui supersunt, Liber XVIII, chapter 2 19:1)
(암미아누스 마르켈리누스, 사건 연대기, , 2장 19:1)
ceterum exercitus honorarium ei tumulum excitauit, circa quem deinceps stato die quotannis miles decurreret Galliarumque ciuitates publice supplicarent. (C. Suetonius Tranquillus, De Vita Caesarum, Divus Claudius, chapter 1 3:4)
(가이우스 수에토니우스 트란퀼루스, 황제전, , 1장 3:4)
Qui negabant esse se Christianos aut fuisse, cum praeeunte me deos appellarent et imagini tuae, quam propter hoc iusseram cum simulacris numinum afferri, ture ac vino supplicarent, praeterea male dicerent Christo, quorum nihil cogi posse dicuntur qui sunt re vera Christiani, dimittendos putavi. (Pliny the Younger, Letters, book 10, letter 96 5:2)
(소 플리니우스, 편지들, 10권, 5:2)
coronati supplicarent; (Titus Livius (Livy), Ab Urbe Condita, Liber XXXVI 423:2)
(티투스 리비우스, 로마 건국사, 423:2)
non tribus tantum supplicatum ire placuit sed finitimos etiam populos, ordoque iis, quo quisque die supplicarent, statutus. (Titus Livius (Livy), Ab Urbe Condita, Liber VII 294:3)
(티투스 리비우스, 로마 건국사, 294:3)
1. Rogare and orare denote simply a request as the quiet utterance of a wish; but the rogans (ὀργᾶν, ὀρέγεσθαι) feels himself al pari, on a par with the person whom he asks, and asks only a courtesy, like αἰτεῖν; the orans acknowledges the superiority of the other, and asks a benefit, like δεῖσθαι; whereas obsecrare and obtestari denote a passionate asking, as to conjure; but the obsecrans asks urgently, like λιπαρεῖν; the obtestans (from θέσσασθαι) in a suppliant manner. Cic. Att. xvi. 10. Igitur, mi Plance, rogo te atque etiam oro. Pseudocic. p. Red. 16. Pro mea vos salute non rogavit solum, verum etiam obsecravit. 2. Precari denotes the calm act of prayer, in which one raises one’s hand to heaven, like εύχεσθαι; but supplicare denotes the passionate act of supplication, in which one throws one’s self on one’s knees, or on the ground, and wrings one’s hands, like ἱκετεύειν. By hyperbole, however, precor denotes any urgent request; supplicare, any humble request, addressed to a human being. Cic. Parad. v. 3. Noctu venire domum ad eum, precari, denique supplicare. (v. 232.)
출처: Döderlein's Hand-book of Latin Synonymes by Ludwig von Doederlein
전체 데이터 내 출현빈도: 약 0.0027%
고전 발음: []교회 발음: []
장음표시 사용