뜻

1. I pray or supplicate
2. I humbly beseech or beg

예문

• sed cum maris impetus plerumque in- rumpens exinde pisces excluderet et redemptores gravia damna pa- terentur, supplicaverunt senatui. (Maurus Servius Honoratus, Commentary on the Georgics of Vergil, book 2, commline 161 126:2)

  (마우루스 세르비우스 호노라투스, , 2권, 126:2)

• pro me non ut pro P. Popilio, nobilissimo homine, adulescentes filii, non propinquorum multitudo populum Romanum est deprecata, non ut pro Q. Metello, summo et clarissimo viro, spectata iam adulescentia filius, non L. et C. Metelli, consulares, non eorum liberi, non Q. Metellus Nepos, qui tum consulatum petebat, non Luculli, Servilii, Scipiones, Metellarum filii flentes ac sordidati populo Romano supplicaverunt; (M. Tullius Cicero, ORATIO CVM SENATVI GRATIAS EGIT, chapter 15 1:1)

  (마르쿠스 툴리우스 키케로, , 15장 1:1)

• maiores duodecim annis omnes coronati et lauream in manu tenentes supplicaverunt. (Titus Livius (Livy), Ab Urbe Condita, Liber XL 440:2)

  (티투스 리비우스, 로마 건국사, 440:2)

• atque illo quidem die dimissi ex contione laeti circa fana omnia deum supplicaverunt cum coniugibus ac liberis; (Titus Livius (Livy), Ab Urbe Condita, Liber XXIV 296:2)

  (티투스 리비우스, 로마 건국사, 296:2)

• coronati ad omnia pulvinaria supplicaverunt, edictumque est ut omnes qui ex una familia essent supplicarent pariter. (Titus Livius (Livy), Ab Urbe Condita, Liber XXXIV 619:1)

  (티투스 리비우스, 로마 건국사, 619:1)

유의어 사전

1. Rogare and orare denote simply a request as the quiet utterance of a wish; but the rogans (ὀργᾶν, ὀρέγεσθαι) feels himself al pari, on a par with the person whom he asks, and asks only a courtesy, like αἰτεῖν; the orans acknowledges the superiority of the other, and asks a benefit, like δεῖσθαι; whereas obsecrare and obtestari denote a passionate asking, as to conjure; but the obsecrans asks urgently, like λιπαρεῖν; the obtestans (from θέσσασθαι) in a suppliant manner. Cic. Att. xvi. 10. Igitur, mi Plance, rogo te atque etiam oro. Pseudocic. p. Red. 16. Pro mea vos salute non rogavit solum, verum etiam obsecravit. 2. Precari denotes the calm act of prayer, in which one raises one’s hand to heaven, like εύχεσθαι; but supplicare denotes the passionate act of supplication, in which one throws one’s self on one’s knees, or on the ground, and wrings one’s hands, like ἱκετεύειν. By hyperbole, however, precor denotes any urgent request; supplicare, any humble request, addressed to a human being. Cic. Parad. v. 3. Noctu venire domum ad eum, precari, denique supplicare. (v. 232.)

출처: Döderlein's Hand-book of Latin Synonymes by Ludwig von Doederlein