고전 발음: []교회 발음: []
형태정보
기본형: ultiō, ultiōnis
Deus ultionum, Domine Deus ultionum, effulge. (Biblia Sacra Vulgata, Liber Psalmorum, 94 94:1)
보복하시는 하느님, 주님 보복하시는 하느님, 나타나소서. (불가타 성경, 시편, 94장 94:1)
Sed quid mirum, si modernis temporibus hujusmodi abominationes, et tam foeda scelera, inter aliquas societates tot millium inventa sunt, quae Dominus in caput eorum reddiderit, cum temporibus Moysi et Josue et caeterorum servorum Domini in medio justorum inventa sit iniquitas, et ab eo, qui est Dominus ultionum, virga suae majestatis correpta et purificata? (ALBERT OF AIX, HISTORIA HIEROSOLYMITANAE EXPEDITIONIS, LIBER I 62:4)
(, , 62:4)
septuplum ultio dabitur de Cain, de Lamech vero septuagies septies". (Biblia Sacra Vulgata, Liber Genesis, 4 4:24)
카인을 해친 자가 일곱 곱절로 앙갚음을 받는다면 라멕을 해친 자는 일흔일곱 곱절로 앙갚음을 받는다." (불가타 성경, 창세기, 4장 4:24)
Filii Iacob irruerunt super occisos, et depopulati sunt urbem in ultionem stupri. (Biblia Sacra Vulgata, Liber Genesis, 34 34:27)
야곱의 아들들은 칼에 맞아 쓰러진 자들에게 달려들어 성읍을 약탈하였다. 그들이 자기들의 누이를 더럽혔기 때문이다. (불가타 성경, 창세기, 34장 34:27)
Qui percusserit servum suum vel ancillam virga, et mortui fuerint in manibus eius, ultioni subiacetur. (Biblia Sacra Vulgata, Liber Exodus, 21 21:20)
어떤 사람이 자기 남종이나 여종을 몽둥이로 때렸는데, 그 종이 그 자리에서 죽었을 경우, 그는 벌을 받아야 한다. (불가타 성경, 탈출기, 21장 21:20)
1. Vindicta (ἀναδέκτης) is an act of justice, like avenging: ultio (ἀλαλκεῖν, ἀλέξειν), an act of anger, like revenge; talio (τλῆναι), an act of retaliation. 2. Ultio, vindicatio, and talio, take place in consequence of the supreme authority of an individual; punitio, mulctatio, and castigatio, in consequence of the demand of others; pœna (ποινή, πεῖνα, πένομαι), as a punishment which the violated and offended law demands, by any mode of suffering; mulcta (μαλάξαι) as an amercement, which justice and equity demand, as a compensation for injuries done, especially a fine; castigatio, as a chastisement, which may serve to improve the individual, especially a rebuke. Pœna is for the general good; mulcta, for the good of the injured party; castigatio, for that of the guilty party. (v. 249.) 3. Pœnire means to punish, according to the principles of justice; whereas puniri, in Cicero, to take vengeance into one’s own hands.
출처: Döderlein's Hand-book of Latin Synonymes by Ludwig von Doederlein
전체 데이터 내 출현빈도: 약 0.0045%
고전 발음: []교회 발음: []
장음표시 사용