살아있는 라틴어 사전

excūsātiōnis

고전 발음: [] 교회 발음: []

형태정보

(excūsātiō의 단수 속격형) 변명의
형태분석: excūsātiōn(어간) + is(어미)

excūsātiō

3변화 자음어간 변화 명사; 여성 상위5000위 고전 발음: [] 교회 발음: []

기본형: excūsātiō, excūsātiōnis

어원: excūsō(변명하다, 핑계를 대다)

뜻

변명, 해명, 핑계

excuse

격변화 정보

3변화 자음어간 변화

	단수	복수
주격	excūsātiō 변명이	excūsātiōnēs 변명들이
속격	excūsātiōnis 변명의	excūsātiōnum 변명들의
여격	excūsātiōnī 변명에게	excūsātiōnibus 변명들에게
대격	excūsātiōnem 변명을	excūsātiōnēs 변명들을
탈격	excūsātiōne 변명으로	excūsātiōnibus 변명들로
호격	excūsātiō 변명아	excūsātiōnēs 변명들아

예문

Sed ego nimirum, dum omnes excusationis causas colligo ne cum Caesare conferar, hoc ipsum crimen arrogantiae subeo, quod me iudicio cuiusquam existimem posse cum Caesare comparari. Vale. (CAESAR, COMMENTARIORVM DE BELLO GALLICO, OCTAVVS, I 1:9)
(카이사르, 갈리아 전기, 8권, 1장 1:9)
tantum habet uilitas excusationis, dignitas difficultatis. (Apuleius, Florida 9:7)
(아풀레이우스, 플로리다 9:7)
Erant optimi cives iudices, bonorum virorum plenum forum, vix ut mihi tenuis quaedam venia daretur excusationis, quod tamen eum defenderem, qui mihi quaestor fuisset. (M. Tullius Cicero, De Oratore, LIBER SECUNDUS 198:3)
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 웅변가론, 198:3)
ac morositas tamen et ea vitia, quae dixi, habent aliquid excusationis, non illius quidem iustae, sed quae probari posse videatur: (M. Tullius Cicero, Cato Maior: de Senectute 83:4)
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 83:4)
illam partem excusationis, qua te scribis orationis paupertate' (sic enim appellas) isdem verbis epistulas saepius mittere, nec nosco nec probo, et ego ipse, quem tu per iocum (sic enim accipio) divitias orationis ' habere dicis, me non esse verborum admodum inopem agnosco (εἰρωνεύεσθαι enim non necesse est), . sed tamen idem (nec hoc εἰρωνευόμενοσ facile cedo tuorum scriptorum subtilitati et elegantiae. (M. Tullius Cicero, Epistulae ad Familiares, LIBER QVARTVS: AD SER. SVLPICIVM ET CETEROS, letter 4 1:2)
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 친구들에게 보낸 편지들, , 1:2)

유의어 사전

Purgatio consists, like justification, in clearing one’s self of a suspicion or accusation by proving it groundless; excusatio, like making an excuse, is acknowledging something wrong, but with the assertion of, or reference to, subjective innocence; satisfactio, like atonement, is the satisfaction made to the suffering, or injured party, in case of innocence, by purgatio or excusatio,—in case of guilt, by veniæ petitio or by pœna (vi. 293.)

출처: Döderlein's Hand-book of Latin Synonymes by Ludwig von Doederlein