고전 발음: []교회 발음: []
형태정보
기본형: mancipium, mancipiī
Iavan, Thubal et Mosoch ipsi institores tui; mancipia et vasa aerea adduxerunt tibi in commutationem populo tuo. (Biblia Sacra Vulgata, Prophetia Ezechielis, 27 27:13)
야완, 투발, 메섹도 너와 장사를 하여, 노예와 구리 연장을 주고 네 물품들을 가져갔고, (불가타 성경, 에제키엘서, 27장 27:13)
statimque ad maritimas civitates misit convocans ad coemptionem Iudaicorum mancipiorum, promittens se nonaginta mancipia talento distracturum, non exspectans vindictam, quae eum ab Omnipotente esset consecutura. (Biblia Sacra Vulgata, Liber II Maccabaeorum, 8 8:11)
(불가타 성경, 마카베오기 하권, 8장 8:11)
Et quia suspicabatur venalia ducentes mancipia scurras, casu illic repertos, id quod viderant, excursu celeri nuntiare, cunctos mercibus direptis occidit. (Ammianus Marcellinus, Rerum Gestarum libri qui supersunt, Liber XXIX, chapter 4 4:1)
(암미아누스 마르켈리누스, 사건 연대기, , 4장 4:1)
nam quodcumque aliud in dotem acceperis, potes, cum libuit, ne sis beneficio obstrictus, omne ut acceperas retribuere, pecuniam renumerare, mancipia restituere, domo demigrare, praediis cedere: (Apuleius, Apologia 90:10)
(아풀레이우스, 변명 90:10)
et quae mancipia sub corona more maiorum venierint; (Aulus Gellius, Attic Nights, A. Gellii Noctium Atticarum Liber Sextus, IV 1:2)
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, , 1:2)
1. Servus, ancilla, famulus, and mancipium, denote a servant who is not free, a slave; minister, one who is free, or only in subordination. Plin. Ep. x. 97. Ancillæ, quæ ministræ dicebantur; that is, in Christian assemblies. 2. Servus (from εἴρερος) means a slave, in a political and juridical sense, as in a state of subjugation, in opp. to dominus, Cic. Verr. iv. 50, like δοῦλος and δμώς; famulus (χαμαλός?) in a patriarchal sense, as belonging to and part of the family, in opp. to herus, Cic. Off. ii. 7, like οἰκέτης; mancipium, in an economical sense, as a possession and marketable commodity, like ἀνδράποδον. 3. Serva means a female slave, with especial reference to her legal condition; ancilla, in ordinary life, as the feminine of servus. Servitus denotes slavery, quite indifferently, as a regular, natural, legal state; whereas servitium, either with contempt or compassion, as an irregular, compulsory, ignominious state. Most prose writers, however, use servitus merely as the abstract; servitium, and especially servitia, as the concrete term for servi. (v. 136.)
출처: Döderlein's Hand-book of Latin Synonymes by Ludwig von Doederlein
전체 데이터 내 출현빈도: 약 0.0030%
고전 발음: []교회 발음: []
장음표시 사용
