뜻

1. 불가피한, 피할수 없는
2. 필수적인, 불가결한, 꼭 필요한
3. 친척의, 인척의

1. unavoidable, inevitable
2. indispensable, requisite
3. (substantive) relative, kinsman, connection, client

예문

• Quin etiam, quod necessariam rem coactus Caesari enuntiarit, intellegere sese quanto id cum periculo fecerit, et ob eam causam quam diu potuerit tacuisse. (CAESAR, COMMENTARIORVM DE BELLO GALLICO, PRIMVS, XVII 17:6)

  (카이사르, 갈리아 전기, 1권, 17장 17:6)

• quorum alius alia causa inlata, quam sibi ad proficiscendum necessariam esse diceret, petebat ut eius voluntate discedere liceret; non nulli pudore adducti, ut timoris suspicionem vitarent, remanebant. (CAESAR, COMMENTARIORVM DE BELLO GALLICO, PRIMVS, XXXIX 39:3)

  (카이사르, 갈리아 전기, 1권, 39장 39:3)

• His eos suppliciis male haberi Caesar et necessariam subire deditionem quam proelio decertare malebat. (CAESAR, COMMENTARIORVM DE BELLO CIVILI, PRIMVS 81:8)

  (카이사르, 내란기, 1권 81:8)

• Domitius, non tantum ad explicandos sumptus rei militaris cum pecuniam necessariam esse iudicaret, sed etiam turpe populo Romano et C. (CAESAR, INCERTI AVCTORIS DE BELLO ALEXANDRINO 34:3)

  (카이사르, 알렉산드리아 전기 34:3)

• Atque hoc modo vel annuam vel amplius absentiam tuam nulla querella revocaret, ne alius possideret terram non animae sed corpori pauperum necessariam, quorum tamen famem vivae arbores meae multo facilius mihique gratius, si diligenter colerentur, explerent. (Augustine, Saint, Epistulae. Selections., 7. (A. D. 391 Epist. XXI) Domino Beatissimo et Venerabili et In Conspectu Domini Sincera Capitate Carissimo Patri Valerio Episcopo Augustinus Presbyter In Domino salutem 5:5)

  (아우구스티누스, 편지들, 5:5)

유의어 사전

1. Necessarius means any one to whom one is bound by a permanent connection, whether of an official kind, as collega, patronus, cliens, or of a private nature, as familiaris, amicus, like προσήκοντες; propinquus, any one to whom one is bound by a family connection, a relation, like ἀγχιστεῖς and ἔται, as a species of cognatus and consanguineus, related by blood; affinis, a relation by marriage, or in law, like κηδεστής. 2. Cognatio is the relationship by blood existing among members of the same family, like σύναιμος; consanguinitas, the relationship of nations by derivation from a common origin, like συγγενής. Cæs. B. G. vii. 32. Hominem summæ potentiæ et magnæ cognationis: comp. with i. 11. Ambarri necessarii et consanguinei Æquorum. Liv. vii. 9. Suet. Cl. 25. Justin, xviii. 5. (v. 179.)

출처: Döderlein's Hand-book of Latin Synonymes by Ludwig von Doederlein