뜻

1. 불가피한, 피할수 없는
2. 필수적인, 불가결한, 꼭 필요한
3. 친척의, 인척의

1. unavoidable, inevitable
2. indispensable, requisite
3. (substantive) relative, kinsman, connection, client

예문

• quod, cum neque emi neque ex agris sumi possit, tam necessario tempore, tam propinquis hostibus ab iis non sublevetur, praesertim cum magna ex parte eorum precibus adductus bellum susceperit[; multo etiam gravius quod sit destitutus queritur]. (CAESAR, COMMENTARIORVM DE BELLO GALLICO, PRIMVS, XVI 16:6)

  (카이사르, 갈리아 전기, 1권, 16장 16:6)

• Tum demum necessario Germani suas copias castris eduxerunt generatimque constituerunt paribus intervallis, Harudes, Marcomanos, Tribocos, Vangiones, Nemetes, Sedusios, Suebos, omnemque aciem suam raedis et carris circumdederunt, ne qua spes in fuga relinqueretur. (CAESAR, COMMENTARIORVM DE BELLO GALLICO, PRIMVS, LI 51:2)

  (카이사르, 갈리아 전기, 1권, 51장 51:2)

• Incredibili celeritate magno spatio paucis diebus confecto, cum iam pecus atque extrema impedimenta a nostris tenerentur, ipsi densiores silvas peterent, eius modi sunt tempestates consecutae uti opus necessario intermitteretur et continuatione imbrium diutius sub pellibus milites contineri non possent. (CAESAR, COMMENTARIORVM DE BELLO GALLICO, TERTIVS, XXIX 29:2)

  (카이사르, 갈리아 전기, 3권, 29장 29:2)

• quod aequinoctium suberat, necessario angustius milites collocavit ac summa tranquillitate consecuta, secunda inita cum solvisset vigilia, prima luce terram attigit omnesque incolumes naves perduxit. (CAESAR, COMMENTARIORVM DE BELLO GALLICO, QVINTVS, XXIII 23:6)

  (카이사르, 갈리아 전기, 5권, 23장 23:6)

• Necessario sententia desistunt legatosque deprecandi causa ad Caesarem mittunt: adeunt per Aeduos, quorum antiquitus erat in fide civitas. (CAESAR, COMMENTARIORVM DE BELLO GALLICO, SEXTVS, IV 4:2)

  (카이사르, 갈리아 전기, 6권, 4장 4:2)

유의어 사전

1. Necessarius means any one to whom one is bound by a permanent connection, whether of an official kind, as collega, patronus, cliens, or of a private nature, as familiaris, amicus, like προσήκοντες; propinquus, any one to whom one is bound by a family connection, a relation, like ἀγχιστεῖς and ἔται, as a species of cognatus and consanguineus, related by blood; affinis, a relation by marriage, or in law, like κηδεστής. 2. Cognatio is the relationship by blood existing among members of the same family, like σύναιμος; consanguinitas, the relationship of nations by derivation from a common origin, like συγγενής. Cæs. B. G. vii. 32. Hominem summæ potentiæ et magnæ cognationis: comp. with i. 11. Ambarri necessarii et consanguinei Æquorum. Liv. vii. 9. Suet. Cl. 25. Justin, xviii. 5. (v. 179.)

출처: Döderlein's Hand-book of Latin Synonymes by Ludwig von Doederlein