뜻

1. 불가피한, 피할수 없는
2. 필수적인, 불가결한, 꼭 필요한
3. 친척의, 인척의

1. unavoidable, inevitable
2. indispensable, requisite
3. (substantive) relative, kinsman, connection, client

예문

• Si pedites suis auxilium ferant atque in eo morentur, iter facere non posse; si, id quod magis futurum confidat, relictis impedimentis suae saluti consulant, et usu rerum necessariarum et dignitate spoliatum iri. (CAESAR, COMMENTARIORVM DE BELLO GALLICO, SEPTIMVS, 66 66:5)

  (카이사르, 갈리아 전기, 7권, 66장 66:5)

• et ita paucis diebus magna erat facta rerum commutatio ac se fortuna inclinaverat, ut nostri magna inopia necessariarum rerum conflictarentur, illi omnibus abundarent rebus superioresque haberentur. (CAESAR, COMMENTARIORVM DE BELLO CIVILI, PRIMVS 52:4)

  (카이사르, 내란기, 1권 52:4)

• Erat res in magna difficultate, summisque angustiis rerum necessariarum premebantur, adeo ut cogerentur sicuti reliquum commeatum ita ligna atque aquam Corcyra navibus onerariis supportare; (CAESAR, COMMENTARIORVM DE BELLO CIVILI, TERTIVS 15:3)

  (카이사르, 내란기, 3권 15:3)

• sed alia causa est alienarum alia necessariarum in societate aliqua personarum, alia fidelis alia infidelis, alia parentum erga filios alia filiorum erga parentes, alia postremo ea quae in his rebus vel maxime intuenda est, viri et uxoris, ubi mulierem coniugatam non licet dicere: (Augustine, Saint, Epistulae. Selections., 60. (A. D. Epist. CCLXII) Dominae Religiosissimae Filiae Ecdiciae Augustinus In Domino salutem 7:2)

  (아우구스티누스, 편지들, 7:2)

• ubi necessariarum rerum copiam inauditam repererunt in vino, frumento, oleo et hordeo, in carne et piscibus, in omnibus quae vesci possunt. (ALBERT OF AIX, HISTORIA HIEROSOLYMITANAE EXPEDITIONIS, LIBER XII 50:9)

  (, , 50:9)

유의어 사전

1. Necessarius means any one to whom one is bound by a permanent connection, whether of an official kind, as collega, patronus, cliens, or of a private nature, as familiaris, amicus, like προσήκοντες; propinquus, any one to whom one is bound by a family connection, a relation, like ἀγχιστεῖς and ἔται, as a species of cognatus and consanguineus, related by blood; affinis, a relation by marriage, or in law, like κηδεστής. 2. Cognatio is the relationship by blood existing among members of the same family, like σύναιμος; consanguinitas, the relationship of nations by derivation from a common origin, like συγγενής. Cæs. B. G. vii. 32. Hominem summæ potentiæ et magnæ cognationis: comp. with i. 11. Ambarri necessarii et consanguinei Æquorum. Liv. vii. 9. Suet. Cl. 25. Justin, xviii. 5. (v. 179.)

출처: Döderlein's Hand-book of Latin Synonymes by Ludwig von Doederlein