고전 발음: []교회 발음: []
형태정보
기본형: praeditus, praedita, praeditum
남성 | 여성 | 중성 | ||||
---|---|---|---|---|---|---|
단수 | 복수 | 단수 | 복수 | 단수 | 복수 | |
주격 | praeditus | praeditī | praedita | praeditae | praeditum | praedita |
속격 | praeditī | praeditōrum | praeditae | praeditārum | praeditī | praeditōrum |
여격 | praeditō | praeditīs | praeditae | praeditīs | praeditō | praeditīs |
대격 | praeditum | praeditōs | praeditam | praeditās | praeditum | praedita |
탈격 | praeditō | praeditīs | praeditā | praeditīs | praeditō | praeditīs |
호격 | praedite | praeditī | praedita | praeditae | praeditum | praedita |
"Iamque proximas civitates et attiguas regiones fama pervaserat deam, quam caerulum profundum pelagi peperit et ros spumantem fluctuum educavit, iam numinis sui passuri tributa venia in mediis conversari populi coetibus, vel certe rursum novo caelestium stillarum germine noni maria, sed terras Venerem aliam, virginali flore praeditam, pullulasse." (Apuleius, Metamorphoses, book 4 16:10)
(아풀레이우스, 변신, 4권 16:10)
"Nec diu blandis alimoniarum obsequiis te saginaturum omnes affirmant, sed cum primum praegnationem tuam plenus maturaverit uterus, opimiore fructu praeditam devoraturum." (Apuleius, Metamorphoses, book 5 5:145)
(아풀레이우스, 변신, 5권 5:145)
alteram uero caelitem Venerem, praeditam optimati amore, solis hominibus et eorum paucis curare, nullis ad turpitudinem stimulis uel illecebris sectatores suos percellentem; (Apuleius, Apologia 11:4)
(아풀레이우스, 변명 11:4)
quid deceat alto praeditam solio vides: (Seneca, Phaedra 3:11)
(세네카, 파이드라 3:11)
qua pulchritudine urbem, quibus autem opibus praeditam servitute oppressam tenuit civitatem! (M. Tullius Cicero, Tusculanae Disputationes, book 5 57:2)
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 투스쿨라눔의 대화, 5권 57:2)
1. Præditus (præ-θετός) refers to a distinction which sheds lustre; instructus and exstructus to a qualification which attests usefulness; ornatus refers to both, for ornamentum is not, on the one side, that which is merely of use, like instrumentum, nor, on the other, that which is merely for show, like decus, but that which is of such eminent utility as to be prized even as an ornament. Instructus paints the qualification, etc., as a perfection which protects and secures; ornatus, as an accomplishment of an imposing nature. It is only in a higher point of view, and with reference to ideal claims, that ornatus is considered as a want; but, according to ordinary pretensions, it passes for a distinction of life. Cic. Phil. x. 4. Græcia copiis non instructa solum, sed etiam ornata. Sen. Tranq. 9. Sicut plerisque libri non studiorum instrumenta, sed cœnationum ornamenta sunt. 2. Instructus refers to persons and things, which act either offensively or defensively; exstructus to things which are for the most part only destined to be acted upon; for example, we say, instructæ naves but exstructæ mensæ. The exstructa are absolutely ready; the instructa are only relatively so, only fully prepared to be employed according to their destination. (iii. 260.) 3. Instructus refers to the possession of the means; paratus to the readiness of the possessor to employ them. (vi. 175.)
출처: Döderlein's Hand-book of Latin Synonymes by Ludwig von Doederlein
전체 데이터 내 출현빈도: 약 0.0029%
고전 발음: []교회 발음: []
장음표시 사용