고전 발음: []교회 발음: []
형태정보
기본형: praeditus, praedita, praeditum
남성 | 여성 | 중성 | ||||
---|---|---|---|---|---|---|
단수 | 복수 | 단수 | 복수 | 단수 | 복수 | |
주격 | praeditus | praeditī | praedita | praeditae | praeditum | praedita |
속격 | praeditī | praeditōrum | praeditae | praeditārum | praeditī | praeditōrum |
여격 | praeditō | praeditīs | praeditae | praeditīs | praeditō | praeditīs |
대격 | praeditum | praeditōs | praeditam | praeditās | praeditum | praedita |
탈격 | praeditō | praeditīs | praeditā | praeditīs | praeditō | praeditīs |
호격 | praedite | praeditī | praedita | praeditae | praeditum | praedita |
quippe et vera bona, quae in virtutibus sita sunt, impleverat, et consulari ac triumphalibus ornamentis praedito quid aliud adstruere fortuna poterat? (Cornelius Tacitus, De Vita Iulii Agricolae, chapter 44 3:2)
(코르넬리우스 타키투스, 아그리콜라 전기, 44장 3:2)
quid enim tam absurdum quam delectari multis inanibus rebus, ut honore, ut gloria, ut aedificio, ut vestitu cultuque corporis, animante virtute praedito, eo qui vel amare vel, ut ita dicam, redamare possit, non admodum delectari? (M. Tullius Cicero, Laelius de Amicitia 63:1)
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 63:1)
ut enim [urbanis] admodum adulescens cum fratre pari pietate et industria praedito paternas inimicitias magna cum gloria est persecutus, in Asiam quaestor profectus ibi permultos annos admirabili quadam laude provinciae praefuit; (M. Tullius Cicero, Lucullus 2:2)
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 루쿨루스 2:2)
nemo mirabatur in Africano illo, quod in me nunc, homine parvis opibus ac facultatibus praedito, simulant sese mirari, cum moleste ferunt: (M. Tullius Cicero, Quae Divinatio Dicitur, chapter 21 2:3)
(마르쿠스 툴리우스 키케로, , 21장 2:3)
his dicendi virtutibus usus orator iudiciis, consiliis, contionibus, senatu, omni denique officio boni civis finem quoque dignum et optimo viro et opere sanctissimo faciet, non quia prodesse unquam satis sit et illa mente atque illa facultate praedito non optandum operis pulcherrimi quam tempus, sed quia decet hoc quoque prospicere, ne quid peius, quam fecerit, faciat. (Quintilian, Institutio Oratoria, Liber XII 248:1)
(퀸틸리아누스, 변론 가정 교육, 248:1)
1. Præditus (præ-θετός) refers to a distinction which sheds lustre; instructus and exstructus to a qualification which attests usefulness; ornatus refers to both, for ornamentum is not, on the one side, that which is merely of use, like instrumentum, nor, on the other, that which is merely for show, like decus, but that which is of such eminent utility as to be prized even as an ornament. Instructus paints the qualification, etc., as a perfection which protects and secures; ornatus, as an accomplishment of an imposing nature. It is only in a higher point of view, and with reference to ideal claims, that ornatus is considered as a want; but, according to ordinary pretensions, it passes for a distinction of life. Cic. Phil. x. 4. Græcia copiis non instructa solum, sed etiam ornata. Sen. Tranq. 9. Sicut plerisque libri non studiorum instrumenta, sed cœnationum ornamenta sunt. 2. Instructus refers to persons and things, which act either offensively or defensively; exstructus to things which are for the most part only destined to be acted upon; for example, we say, instructæ naves but exstructæ mensæ. The exstructa are absolutely ready; the instructa are only relatively so, only fully prepared to be employed according to their destination. (iii. 260.) 3. Instructus refers to the possession of the means; paratus to the readiness of the possessor to employ them. (vi. 175.)
출처: Döderlein's Hand-book of Latin Synonymes by Ludwig von Doederlein
전체 데이터 내 출현빈도: 약 0.0029%
고전 발음: []교회 발음: []
장음표시 사용