고전 발음: []교회 발음: []
형태정보
기본형: praeditus, praedita, praeditum
남성 | 여성 | 중성 | ||||
---|---|---|---|---|---|---|
단수 | 복수 | 단수 | 복수 | 단수 | 복수 | |
주격 | praeditus | praeditī | praedita | praeditae | praeditum | praedita |
속격 | praeditī | praeditōrum | praeditae | praeditārum | praeditī | praeditōrum |
여격 | praeditō | praeditīs | praeditae | praeditīs | praeditō | praeditīs |
대격 | praeditum | praeditōs | praeditam | praeditās | praeditum | praedita |
탈격 | praeditō | praeditīs | praeditā | praeditīs | praeditō | praeditīs |
호격 | praedite | praeditī | praedita | praeditae | praeditum | praedita |
Dominantes in potestatibus suis, homines magni virtute et prudentia sua praediti, nuntiantes in prophetiis, (Biblia Sacra Vulgata, Liber Ecclesiasticus, 44 44:3)
그들은 자신들의 왕국에서 다스리던 이들과 권세로 이름을 떨친 사람들, 지각으로 조언자가 된 이들과 예언을 선포한 이들이다. (불가타 성경, 집회서, 44장 44:3)
Caesar item producit copias celeriterque eis instructis ante suas munitiones quae erant in campo consistit, sine dubio existimans ultro adversarios, cum tam magnis copiis auxiliisque regis essent praediti promptiusque prosiluissent, acie secum concursuros propiusque se accessuros. (CAESAR, INCERTI AVCTORIS DE BELLO AFRICO 58:2)
(카이사르, 아프리카 전기 58:2)
denique quamquam sunt insolita audacia et importuna impudentia praediti tamen testimonio Crassi, cuius oboluisse faecem uidebant, - nec ipsi ausi sunt perlegere nec quicquam eo niti. (Apuleius, Apologia 58:6)
(아풀레이우스, 변명 58:6)
Cum hanc legem Solonis, singulari sapientia praediti, legissemus, tenuit nos gravis quaedam in principio admiratio, requirens quam ob causam dignos esse poena existimaverit, qui se procul a seditione et civili pugna removissent. (Aulus Gellius, Attic Nights, Liber Secundus, XII 3:1)
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, , 3:1)
Aemilius quoque Lepidus et Fulvius Flaccus, nobili genere amplissimisque honoribus ac summo loco in civitate praediti, odio inter sese gravi et simultate diutina conflictati sunt. (Aulus Gellius, Attic Nights, Liber Duodecimus, VIII 6:1)
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, , 6:1)
1. Præditus (præ-θετός) refers to a distinction which sheds lustre; instructus and exstructus to a qualification which attests usefulness; ornatus refers to both, for ornamentum is not, on the one side, that which is merely of use, like instrumentum, nor, on the other, that which is merely for show, like decus, but that which is of such eminent utility as to be prized even as an ornament. Instructus paints the qualification, etc., as a perfection which protects and secures; ornatus, as an accomplishment of an imposing nature. It is only in a higher point of view, and with reference to ideal claims, that ornatus is considered as a want; but, according to ordinary pretensions, it passes for a distinction of life. Cic. Phil. x. 4. Græcia copiis non instructa solum, sed etiam ornata. Sen. Tranq. 9. Sicut plerisque libri non studiorum instrumenta, sed cœnationum ornamenta sunt. 2. Instructus refers to persons and things, which act either offensively or defensively; exstructus to things which are for the most part only destined to be acted upon; for example, we say, instructæ naves but exstructæ mensæ. The exstructa are absolutely ready; the instructa are only relatively so, only fully prepared to be employed according to their destination. (iii. 260.) 3. Instructus refers to the possession of the means; paratus to the readiness of the possessor to employ them. (vi. 175.)
출처: Döderlein's Hand-book of Latin Synonymes by Ludwig von Doederlein
전체 데이터 내 출현빈도: 약 0.0029%
고전 발음: []교회 발음: []
장음표시 사용