뜻

1. 부여하다, 수여하다
2. 양보하다, 인정하다, 허용하다, 허락하다

1. (transitive) I grant, bestow.
2. (transitive) I yield, give up, concede, allow.

예문

• sin bello persequi perseveraret, reminisceretur et veteris incommodi populi Romani et pristinae virtutis Helvetiorum. Quod improviso unum pagum adortus esset, cum ii qui flumen transissent suis auxilium ferre non possent, ne ob eam rem aut suae magnopere virtuti tribueret aut ipsos despiceret. Se ita a patribus maioribusque suis didicisse, ut magis virtute contenderent quam dolo aut insidiis niterentur. (CAESAR, COMMENTARIORVM DE BELLO GALLICO, PRIMVS, XIII 13:4)

  (카이사르, 갈리아 전기, 1권, 13장 13:4)

• Ibi hiemans ex sententia, nullis interim voluptatium rapiebatur illecebris, quibus abundant Syriae omnes, verum per speciem quietis, iudicialibus causis intentus, non minus quam arduis bellicisque, distrahebatur multiformibus curis, exquisita docilitate deliberans, quibus modis suum cuique tribueret, iustisque sententiis, et improbi modicis coercerentur suppliciis, et innocentes fortunis defenderentur intactis. (Ammianus Marcellinus, Rerum Gestarum libri qui supersunt, Liber XXII: Julianus, chapter 10 1:1)

  (암미아누스 마르켈리누스, 사건 연대기, , 10장 1:1)

• Quae dum hoc modo procedunt, Venustus quidam, largitionum apparitor sub Valente, multo ante Nicomediam missus, ut aurum susceptum stipendii nomine, militibus per Orientem diffusis, viritim tribueret, hac tristitia cognita, alienum pervidens tempus, Cyzicum cum his quae susceperat, se citius contulit. (Ammianus Marcellinus, Rerum Gestarum libri qui supersunt, Liber XXVI, chapter 8 5:1)

  (암미아누스 마르켈리누스, 사건 연대기, , 8장 5:1)

• nam Tiberius, incertum an offensus tantoque magis iram premens, instaurari epulas iubet discumbitque ultra solitum, quasi honori abeuntis amici tribueret. (Cornelius Tacitus, Annales, book 6, chapter 50 50:9)

  (코르넬리우스 타키투스, 연대기, 6권, 50장 50:9)

• quis subactus miles, et quia pluris per provincias similia tolerabantur, componit occultas litteras nomine exercituum, precantium imperatorem, ut, quibus permissurus esset exercitus, triumphalia ante tribueret. (Cornelius Tacitus, Annales, LIBER XI, chapter 20 20:8)

  (코르넬리우스 타키투스, 연대기, , 20장 20:8)

유의어 사전

Impertire and tribuere denote giving a portion, without reference to any share, which the giver is to retain for himself; impertire means giving, as an act of free will and of goodness; tribuere, as an act of justice, or of judiciousness; whereas participare and communicare, the giving a share of something of which one also retains a share one’s self; participare has generally the receiver for its object, who is to share a possession; but communicare, generally the thing shared, in the use of which the receiver is to have a share. (iv. 158.)

출처: Döderlein's Hand-book of Latin Synonymes by Ludwig von Doederlein