고전 발음: []교회 발음: []
형태정보
기본형: culpa, culpae
Existunt exempla, ipsa sede apostolica iudicante vel aliorum iudicata firmante quosdam pro culpis quibusdam nec episcopali spoliatos honore nec relictos omnimodis inpunitos. (Augustine, Saint, Epistulae. Selections., 47. (A. D. 423 Epist. CCIX) Domino Beatissimo et Debita Caritate Venerando Sancto Papae Caelestino Augustinus In Domino salutem 8:1)
(아우구스티누스, 편지들, 8:1)
Sic deluduntur multi, dum uana locuntur, Iure suis culpis, paciendo simillima uulpis; (BALDO, NOUUS ESOPUS, XXX. De uulpe et gallo 33:1)
(, , 33:1)
his igitur, ut supra dixi, precatibus efficacissimis obtine, ut portio nostra sit dominus atque ut ascripti turmis contribulium levitarum non remaneamus terreni, quibus terra non remanet inchoemusque ut a saeculi lucris, sic quoque a culpis peregrinari. (Sidonius Apollinaris, Epistulae, book 9, Sidonius domino papae Fausto salutem. 4:2)
(시도니우스 아폴리나리스, 편지들, 9권, 4:2)
namque miscernus cum salutatione querimoniam, non omnino huic rei studentes, ut stilus noster sit officiosus in titulis, asper in paginis, sed quod ea semper eveniunt de quibus loci mei aut ordinis hominem constat inconciliari, si loquatur, peccare, si taceat, sed et ipsi sarcinam vestri pudoris inspicimus, cuius haec semper verecundia fuit, ut pro culpis erubesceretis alienis. (Sidonius Apollinaris, Epistulae, book 3, Sidonius Riothamo suo salutem 1:2)
(시도니우스 아폴리나리스, 편지들, 3권, 1:2)
Sic enim nos fidelibus tenere disciplinam debemus, sicut boni patres carnalibus filiis solent, quos et pro culpis uerberibus feriunt, et tamen ipsos, quos doloribus adfligunt, habere heredes quaerunt; (The Venerable Bede, Historiam ecclesiasticam gentis Anglorum, LIBER PRIMUS., CAP. XXVII. 2:13)
(베다 베네라빌리스, , , 2:13)
1. Culpa (κολάψαι) denotes guilt as the state of one who has to answer for an injury, peccatum, delictum, maleficium, scelus, flagitium, or nefas; hence a responsibility, and, consequently, a rational being is supposed, in opp. to casus, Cic. Att. xi. 9. Vell. P. ii. 118, or to necessitas, Suet. Cl. 15; whereas noxia, as the state of one who has caused an injury, and can therefore be applied to any that is capable of producing an effect, in opp. to innocentia. Liv. iii. 42, 2. Illa modo in ducibus culpa, quod ut odio essent civibus fecerant; alia omnis penes milites noxia erat. Cic. Marc. 13. Etsi aliqua culpa tenemur erroris humani, a scelere certe liberati sumus; and Ovid, Trist. iv. 1, 23. Et culpam in facto, non scelus esse meo, coll. 4, 37; hence culpa is used as a general expression for every kind of fault, and especially for a fault of the lighter sort, as delictum. 2. Culpa and noxia suppose an injurious action; but vitium (from αὐάτη, ἄτη) merely an action or quality deserving censure, and also an undeserved natural defect. 3. Nocens, innocens, denote guilt, or absence of guilt, in a specified case, with regard to a single action; but noxius, innoxius, together with the poetical words nocuus, innocuus, relate to the nature and character in general. Plaut. Capt. iii. 5, 7. Decet innocentem servum atque innoxium confidentem esse; that is, a servant who knows himself guiltless of some particular action, and who, in general, does nothing wrong. 4. Noxius denotes a guilty person only physically, as the author and cause of an injury, like βλαβερός; but sons (ὀνοτός) morally and juridically, as one condemned, or worthy of condemnation, like θῶος. (ii. 152.)
출처: Döderlein's Hand-book of Latin Synonymes by Ludwig von Doederlein
전체 데이터 내 출현빈도: 약 0.0157%
고전 발음: []교회 발음: []
장음표시 사용