뜻

1. 가게 하다, 풀어주다, 던지다, 내보내다, 보내다
2. 포기하다, 항복하다, 맡기다
3. 수여하다, 허락하다, 용인하다

1. I let go, let loose; cast, hurl, throw; send away, export.
2. (figuratively) I give up, leave, entrust, surrender.
3. (figuratively, with dative) I give leave, allow, suffer, grant, permit, let.

예문

• Si voluntas mala semper suae permittenda est libertati, quare Paulus non est permissus uti pessima voluntate, qua persequebatur ecclesiam, sed prostratus est, ut excaecaretur, excaecatus, ut mutaretur, mutatus, ut mitteretur, missus, ut, qualia fecerat in errore, talia pro veritate pateretur? (Augustine, Saint, Epistulae. Selections., 39. (A. D. 416 Epist. CLXXIII) Donato Presbytero Partis Donati Augustinus Episcopus Ecclesiae Catholicae 3:2)

  (아우구스티누스, 편지들, 3:2)

• Sed ille, qui piis ceruicibus impias intulit manus, gaudere super mortuum non est permissus; (The Venerable Bede, Historiam ecclesiasticam gentis Anglorum, LIBER PRIMUS., CAP. VII. 2:12)

  (베다 베네라빌리스, , , 2:12)

• Noli, inquit, timere, quia iam uere surrexi a morte, qua tenebar, et apud homines sum iterum uiuere permissus; (The Venerable Bede, Historiam ecclesiasticam gentis Anglorum, LIBER QUINTUS., CAP. XII. 12:10)

  (베다 베네라빌리스, , , 12:10)

• ut fruges habere possitis. Quintam partem regi dabitis; quattuor reliquas permitto vobis in sementem et in cibum familiis et liberis vestris ". (Biblia Sacra Vulgata, Liber Genesis, 47 47:24)

  그러나 수확의 오분의 일을 파라오께 바치시오. 그리고 오분의 사는 여러분의 것이니, 밭에 씨앗을 뿌리고, 여러분과 집안 식구들의 양식과 아이들의 양식으로 삼으시오.” (불가타 성경, 창세기, 47장 47:24)

• Si quispiam depasci permiserit agrum vel vineam et dimiserit iumentum suum, ut depascatur agrum alienum, restituet plene ex agro suo secundum fruges eius; si autem totum agrum depastum fuerit, quidquid optimum habuerit in agro suo vel in vinea, restituet. (Biblia Sacra Vulgata, Liber Exodus, 22 22:4)

  ‘어떤 사람이 밭이나 포도원에서 풀을 뜯기던 가축을 풀어 놓아 남의 밭 곡식을 뜯어 먹게 하였을 경우, 그는 자기 밭의 가장 좋은 소출과 자기 포도원의 가장 좋은 소출로 배상해야 한다. (불가타 성경, 탈출기, 22장 22:4)

유의어 사전

Concedere and permittere mean, to grant something which a man has full right to dispose of; concedere, in consequence of a request or demand, in opp. to refusing, like συγχωρῆσαι; permittere, from confidence in a person, and liberality, in opp. to forbidding, like ἐφεῖναι; whereas indulgere and connivere mean to grant something, which may properly be forbidden; indulgere (ἐνδελεχεῖν?), from evident forbearance; connivere (κατανεύειν), from seeming oversight.

1. Fidere (πείθειν) means to trust; confidere, to trust firmly, both with reference to strength and assistance; whereas fidem habere, to give credit, and credere, to place belief, namely, with reference to the good intentions of another. Liv. ii. 45. Consules magis non confidere quam non credere suis militibus; the former with reference to their valor, the latter with reference to their fidelity. 2. Fidere, etc., denote trust as a feeling; committere, permittere, as an action; the committens acts in good trust in the power and will of another, whereby he imposes upon him a moral responsibility; to intrust; the permittens acts to get rid of the business himself, whereby he imposes at most only a political or legal responsibility, as to leave (or, give up) to. Cic. Font. 14. Ita ut commissus sit fidei, permissus potestati. Verr. i. 32. v. 14. (v. 259.)

출처: Döderlein's Hand-book of Latin Synonymes by Ludwig von Doederlein