고전 발음: []교회 발음: []
형태정보
기본형: dīcō, dīcere, dīxī, dictum
1인칭 | 2인칭 | 3인칭 | ||
---|---|---|---|---|
현재 | 단수 | dīcō (나는) 말한다 |
dīcis (너는) 말한다 |
dīcit (그는) 말한다 |
복수 | dīcimus (우리는) 말한다 |
dīcitis (너희는) 말한다 |
dīcunt (그들은) 말한다 |
|
과거 | 단수 | dīcēbam (나는) 말하고 있었다 |
dīcēbās (너는) 말하고 있었다 |
dīcēbat (그는) 말하고 있었다 |
복수 | dīcēbāmus (우리는) 말하고 있었다 |
dīcēbātis (너희는) 말하고 있었다 |
dīcēbant (그들은) 말하고 있었다 |
|
미래 | 단수 | dīcam (나는) 말하겠다 |
dīcēs (너는) 말하겠다 |
dīcet (그는) 말하겠다 |
복수 | dīcēmus (우리는) 말하겠다 |
dīcētis (너희는) 말하겠다 |
dīcent (그들은) 말하겠다 |
|
완료 | 단수 | dīxī (나는) 말했다 |
dīxistī (너는) 말했다 |
dīxit (그는) 말했다 |
복수 | dīximus (우리는) 말했다 |
dīxistis (너희는) 말했다 |
dīxērunt, dīxēre (그들은) 말했다 |
|
과거완료 | 단수 | dīxeram (나는) 말했었다 |
dīxerās (너는) 말했었다 |
dīxerat (그는) 말했었다 |
복수 | dīxerāmus (우리는) 말했었다 |
dīxerātis (너희는) 말했었다 |
dīxerant (그들은) 말했었다 |
|
미래완료 | 단수 | dīxerō (나는) 말했겠다 |
dīxeris (너는) 말했겠다 |
dīxerit (그는) 말했겠다 |
복수 | dīxerimus (우리는) 말했겠다 |
dīxeritis (너희는) 말했겠다 |
dīxerint (그들은) 말했겠다 |
1인칭 | 2인칭 | 3인칭 | ||
---|---|---|---|---|
현재 | 단수 | dīcor (나는) 말해진다 |
dīceris, dīcere (너는) 말해진다 |
dīcitur (그는) 말해진다 |
복수 | dīcimur (우리는) 말해진다 |
dīciminī (너희는) 말해진다 |
dīcuntur (그들은) 말해진다 |
|
과거 | 단수 | dīcēbar (나는) 말해지고 있었다 |
dīcēbāris, dīcēbāre (너는) 말해지고 있었다 |
dīcēbātur (그는) 말해지고 있었다 |
복수 | dīcēbāmur (우리는) 말해지고 있었다 |
dīcēbāminī (너희는) 말해지고 있었다 |
dīcēbantur (그들은) 말해지고 있었다 |
|
미래 | 단수 | dīcar (나는) 말해지겠다 |
dīcēris, dīcēre (너는) 말해지겠다 |
dīcētur (그는) 말해지겠다 |
복수 | dīcēmur (우리는) 말해지겠다 |
dīcēminī (너희는) 말해지겠다 |
dīcentur (그들은) 말해지겠다 |
|
완료 | 단수 | dictus sum (나는) 말해졌다 |
dictus es (너는) 말해졌다 |
dictus est (그는) 말해졌다 |
복수 | dictī sumus (우리는) 말해졌다 |
dictī estis (너희는) 말해졌다 |
dictī sunt (그들은) 말해졌다 |
|
과거완료 | 단수 | dictus eram (나는) 말해졌었다 |
dictus erās (너는) 말해졌었다 |
dictus erat (그는) 말해졌었다 |
복수 | dictī erāmus (우리는) 말해졌었다 |
dictī erātis (너희는) 말해졌었다 |
dictī erant (그들은) 말해졌었다 |
|
미래완료 | 단수 | dictus erō (나는) 말해졌겠다 |
dictus eris (너는) 말해졌겠다 |
dictus erit (그는) 말해졌겠다 |
복수 | dictī erimus (우리는) 말해졌겠다 |
dictī eritis (너희는) 말해졌겠다 |
dictī erunt (그들은) 말해졌겠다 |
1인칭 | 2인칭 | 3인칭 | ||
---|---|---|---|---|
현재 | 단수 | dīcam (나는) 말하자 |
dīcās (너는) 말하자 |
dīcat (그는) 말하자 |
복수 | dīcāmus (우리는) 말하자 |
dīcātis (너희는) 말하자 |
dīcant (그들은) 말하자 |
|
과거 | 단수 | dīcerem (나는) 말하고 있었다 |
dīcerēs (너는) 말하고 있었다 |
dīceret (그는) 말하고 있었다 |
복수 | dīcerēmus (우리는) 말하고 있었다 |
dīcerētis (너희는) 말하고 있었다 |
dīcerent (그들은) 말하고 있었다 |
|
완료 | 단수 | dīxerim (나는) 말했다 |
dīxerīs (너는) 말했다 |
dīxerit (그는) 말했다 |
복수 | dīxerīmus (우리는) 말했다 |
dīxerītis (너희는) 말했다 |
dīxerint (그들은) 말했다 |
|
과거완료 | 단수 | dīxissem (나는) 말했었다 |
dīxissēs (너는) 말했었다 |
dīxisset (그는) 말했었다 |
복수 | dīxissēmus (우리는) 말했었다 |
dīxissētis (너희는) 말했었다 |
dīxissent (그들은) 말했었다 |
1인칭 | 2인칭 | 3인칭 | ||
---|---|---|---|---|
현재 | 단수 | dīcar (나는) 말해지자 |
dīcāris, dīcāre (너는) 말해지자 |
dīcātur (그는) 말해지자 |
복수 | dīcāmur (우리는) 말해지자 |
dīcāminī (너희는) 말해지자 |
dīcantur (그들은) 말해지자 |
|
과거 | 단수 | dīcerer (나는) 말해지고 있었다 |
dīcerēris, dīcerēre (너는) 말해지고 있었다 |
dīcerētur (그는) 말해지고 있었다 |
복수 | dīcerēmur (우리는) 말해지고 있었다 |
dīcerēminī (너희는) 말해지고 있었다 |
dīcerentur (그들은) 말해지고 있었다 |
|
완료 | 단수 | dictus sim (나는) 말해졌다 |
dictus sīs (너는) 말해졌다 |
dictus sit (그는) 말해졌다 |
복수 | dictī sīmus (우리는) 말해졌다 |
dictī sītis (너희는) 말해졌다 |
dictī sint (그들은) 말해졌다 |
|
과거완료 | 단수 | dictus essem (나는) 말해졌었다 |
dictus essēs (너는) 말해졌었다 |
dictus esset (그는) 말해졌었다 |
복수 | dictī essēmus (우리는) 말해졌었다 |
dictī essētis (너희는) 말해졌었다 |
dictī essent (그들은) 말해졌었다 |
1인칭 | 2인칭 | 3인칭 | ||
---|---|---|---|---|
현재 | 단수 | dīce, dīc (너는) 말해라 |
||
복수 | dīcite (너희는) 말해라 |
|||
미래 | 단수 | dīcitō (네가) 말하게 해라 |
dīcitō (그가) 말하게 해라 |
|
복수 | dīcitōte (너희가) 말하게 해라 |
dīcuntō (그들이) 말하게 해라 |
1인칭 | 2인칭 | 3인칭 | ||
---|---|---|---|---|
현재 | 단수 | dīcere (너는) 말해져라 |
||
복수 | dīciminī (너희는) 말해져라 |
|||
미래 | 단수 | dīcitor (네가) 말해지게 해라 |
dīcitor (그가) 말해지게 해라 |
|
복수 | dīcuntor (그들이) 말해지게 해라 |
현재 | 완료 | 미래 | |
---|---|---|---|
능동태 | dīcere 말함 |
dīxisse 말했음 |
dictūrus esse 말하겠음 |
수동태 | dīcī 말해짐 |
dictus esse 말해졌음 |
dictum īrī 말해지겠음 |
In domo Patris mei mansiones multae sunt; si quo minus, dixissem vobis, quia vado parare vobis locum? (Biblia Sacra Vulgata, Evangelium secundum Ioannem, 14 14:2)
내 아버지의 집에는 거처할 곳이 많다. 그렇지 않으면 내가 너희를 위하여 자리를 마련하러 간다고 말하였겠느냐? (불가타 성경, 요한 복음서, 14장 14:2)
Sed quamvis tanto motu populi et tanta perturbatione ecclesiae permoverer nec aliud constipationi illi dixissem nisi eum me invitum ordinare non posse, nec sic tamen adductus sum, quia et hoc promiseram non me fuisse facturum, ut aliquid ei de suscipiendo presbyterio suaderem; (Augustine, Saint, Epistulae. Selections., 33. (A. D. 411 Epist. CXXVI) Dominae Sanctae Ac Venerabili Famulae Dei Albinae Augustinus In Domino salutem 2:1)
(아우구스티누스, 편지들, 2:1)
cedo enim, si ego de Veneris statua nihil dixissem neque interfeminium nominassem, quibus tandem uerbis accusasses crimen illud tam stultitiae quam linguae tuae congruens? (Apuleius, Apologia 32:3)
(아풀레이우스, 변명 32:3)
dixissem hercule (Apuleius, Apologia 70:2)
(아풀레이우스, 변명 70:2)
Cum hos ego versus Ennianos dixissem, Credo, inquit grammaticus, iam tibi. (Aulus Gellius, Attic Nights, Liber Vicesimus, X 6:1)
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, , 6:1)
1. Dicere denotes to say, as conveying information, in reference to the hearer, in opp. to tacere, like the neutral word loqui. Cic. Rull. ii. 1. Ver. ii. 1, 71, 86. Plin. Ep. iv. 20. vii. 6, like λέγειν; but aio expresses an affirmation, with reference to the speaker, in opp. to nego. Cic. Off. iii. 23. Plaut. Rud. ii. 4, 14. Terent. Eun. ii. 2, 21, like φάναι. 2. Ait is in construction with an indirect form of speech, and therefore generally governs an infinitive; whereas inquit is in construction with a direct form of speech, and therefore admits an indicative, imperative, or conjunctive. 3. Aio denotes the simple affirmation of a proposition by merely expressing it, whereas asseverare, affirmare, contendere, denote an emphatic affirmation; asseverare is to affirm in earnest, in opp. to a jocular, or even light affirmation, jocari. Cic. Brut. 85; affirmare, to affirm as certain, in opp. to doubts and rumors, dubitare, Divin. ii. 3, 8; contendere, to affirm against contradiction, and to maintain one’s opinion, in opp. to yielding it up, or renouncing it. 4. Dicere (δεῖξαι) denotes to say, without any accessory notion, whereas loqui (λακεῖν), as a transitive verb, with the contemptuous accessory notion that that which is said is mere idle talk. Cic. Att. xiv. 4. Horribile est quæ loquantur, quæ minitentur. 5. Loqui denotes speaking in general; fabulari, a good-humored, or, at least, pleasant mode of speaking, to pass away the time, in which no heed is taken of the substance and import of what is said, like λαλεῖν; lastly, dicere, as a neuter verb, denotes a speech prepared according to the rules of art, a studied speech, particularly from the rostrum, like λέγειν. Liv. xlv. 39. Tu, centurio, miles, quid de imperatore Paulo senatus decreverit potius quam quid Sergio Galba fabuletur audi, et hoc dicere me potius quam illum audi; ille nihil præterquam loqui, et id ipsum maledice et maligne didicit. Cic. Brut. 58. Scipio sane mihi bene et loqui videtur et dicere. Orat. iii. 10. Neque enim conamur docere eum dicere qui loqui nesciat. Orat. 32. Muren. 34, 71. Suet. Cl. 4. Qui tam ἀσαφῶς loquatur, qui possit quum declamat σαφῶς dicere quæ dicenda sunt non video. 6. Fari (φάναι) denotes speaking, as the mechanical use of the organs of speech to articulate sounds and words, nearly in opp. to infantem esse; whereas loqui (λακεῖν), as the means of giving utterance to one’s thoughts, in opp. to tacere. And as fari may be sometimes limited to the utterance of single words, it easily combines with the image of an unusual, imposing, oracular brevity, as in the decrees of fate, fati; whereas loqui, as a usual mode of speaking, is applicable to excess in speaking, loquacitas. (iv. 1.)
출처: Döderlein's Hand-book of Latin Synonymes by Ludwig von Doederlein
전체 데이터 내 출현빈도: 약 0.6335%
고전 발음: []교회 발음: []
장음표시 사용